Bir zamanlar hayallerimiz vardı
Sarı saçlı bebek, mavi araba
Küçük ama bize dünya kadardı
Dost yüreklerimiz ayyuka çıkardı
Bitmeyen azimli umutlarımız vardı
Hiç dinmeyen yağmurlar kadardı
Sahiciydi gülüşlerimiz
Fesat ne idi bilmezdi içimiz
Ucuz ucuz mutluluklarımız vardı
Sarı leblebi, pamuktan şekeri
Unutmayan damaklarımız gibi
Vefakâr sadık vijdanlarımız vardı
Her zaman masumdu gözlerimiz
Gökgürültüsü gibi basit korkularımız
Böyle satılık değilken ruhlarımız
En büyük günahımız bir şeker kadardı
El kadar çocuklardık şu koca hayatta
O yüzden sakınırdık dev gibi yalnızlıktan
Kibrimiz kibrit kutusunu doldurmazken
Nasıl olduda baştan aşa kibre boyandık
Boyunmuz uzayınca büyüdük sandık
Dökülen misketleri toplamaktan utandık
Asıl eğilmediğimiz her geçen gün
Santim, santim daha da kısaldık...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASKELER
ŞiirGizleyemiyorum kendimi, takamıyorum maskemi! Herkes bir kılığa bürünmüş, Bense ortalıkta, çırılçıplak, saklayamıyorum yüzümü.. Ulu ortalık yaşıyorum, acımı hüzünümü.. Bir benmiyim acı denizi? Bir benmiyim kederli? Şu insanlara bak! Takmışlar maske...
