Aradan 3 ay geçti.Fadime kızını alıcak diye çok mutluydu.2 asker gelip Fadime'nin kötü,pis,karanlık ve soğuk koğuştan alıp kızı Ayşeye kovuşturmak için götürdüler.Çocukları bir bir annelerine teslim ediyorlardı.
"Rukiye'nin annesi kim?Al bebeğini.Ali,Zeynep,Mukaddes..."
Çocuklarının isimlerini duyan herkes koşup,sarılıp öpüyorlardı yavrularını.En son "Ayşe" diye haykırdı Asker.Fadime, bebeğini sımsıkı sarılıp,öpüp kokluyordu.Birden arkalardan bir ses geldi bir kadın öne doğru koşarak:
"Kızım nerede naptınız kızıma!!?
Oradan bir asker kadına tokat geçirerek;
Kızın yolda öldü "dedi.
Fadime bunu duyduktan sonra Ayşe'ye daha sıkı sarıldı...
Etrafı bir sessizlik kaplamıştı.Herkes çocuğunun hasretini gideriyordu.Bu sessizlik silah sesleriyle bozuldu.Herkes kaçışıp duruyordu.Fadime çocuğunu alıp hemen koğuşuna yöneldi.Bir savaş söz konusuydu.
Fadime kızı ve kendi için çok endişeleniyordu.!!!
