Aradan bir gün geçti.Fadime'nin endişesi tamamen geçmişti.Çünkü dünkü savaştan sonra kahraman adam "Kasım"bütün askerleri esir alıp öldürmüştü.Fadime'de dahil bütün esirleri serbest bırakıp bütün ihtiyaçlarını giderdi.Fadime bebesi Ayşe ile Kasım'a teşekkür etmeye gitti.Gittiğinde gözlerine inanamadı.Kasım her yeri kan içinde yatıyordu.Fadime bir an şöyle düşündü:
"Tabii o kadar çok adamı öldüren biri bu hale düşmesi çok normaldi."
Sonra birden Ayşe'yi bırakıp Kasım'ın yanına koştu.Kasım hiç iyi değildi.Fadime;
"İyisinizdir inşaallah.dedi"
Kasım'ın cevap verecek hâli yoktu.Fadime hemen yerdeki kartonları alıp Kasım'ın üstünü örttü.Bu arada Fadime Kasım'ın kaldığı yerde ona bakmak,için yaptıklarının karşılığını vermek için tamı tamına bir hafta o handa kaldı.
Günden güne Kasım çok daha iyi oluyordu.Oluyordu olmasına ama dışarı çıktıklarında ne görsünler etrafta kimse yok...
Sonra Kasım diğer hanların içine bakıp bu şüpheden emin olmak istedi.Ama şüphesinde yanılmamıştı.Etrafta hiç kimsecikler yoktu.Fadime,el kadar bebesi,ve Kasım ne yapacaklarını bilmiyorlardı...
