Karanlık ve içimi titreten rüzgar yüzüme vuruyordu. Saçlarim dağılmış vaziyette karanliğın korkutucu bir o kadarda huzur veren sesine kendimi birakmis ağlıyordum. Uçurumun kenarinda titreyen vücudumla abimin yalvarışlarini dinliyordum. Beni soğuk esen rüzgardan koruyamayan yırtik elbiselerim, aglamaktan sisen gözlerim, kaçmaktan heryeri yırtılmış ayaklarim canimin yanmasina sebep oluyordu.
Herkes birakip gitmisti bizi. Abimle tek kalmistik. Sonu olmayan bir yolun biletsiz yolculariydik biz. Babam vefat etmis annem ise bir mektupla bizi terk etmişti. Ve sıra bana gelmisti.
Abim yalvarircasina agliyordu. Bana her yaklastiğında ucuruma daha cok yaklasiyordum. Abimin dediklerine kulak bile vermiyordum. Beynimi yiyen tek sey annemin mektubuydu.
'Babanızdan sonra sizi büyütmek kolay olmadi. Cok calismam gerekiyordu. Huzurum kalmamisti. Benim de hayatimi yasamaya hakkim vardi. Kendinize bakicak yasa geldiniz. Evde size bakmaktan boğuluyorum. Uzun suredir konustuğum biriyle bir ömür boyu gecirmek icin sizden vazgecmem gerekiyordu. Beni affedin...'
Annem bunlari demis olamazdi. Annem cok severdi bizi. Uyumadan once gelir üstümüzü kontrol eder sacimizi eliyle oksar anne sefkatiyle öper cikardi. Biz ne yapmistik anneme, abim okumuyor kendine bakabiliyor, annemi yormuyordu bile. Bense okuldan eve geliyor odevlerimi yapip, abim ve annemle vakit gecirip yatiyordum. Masraflarimi abim karsilayabiliyordu. Annemi sıkıştırmamak icin ses etmiyor abime söylüyördum.
Abi kardeş yalniz kalmistik. Annem bana sırtını dönmüstü belki babam sıkıca sarılır bırakmazdi. Babama gitmek istiyordum. Beni bekliyordu belkide babam. Artik hic bisey dusunmuyor dizleri üzerine yığılmıs aglayan abime çevirdim kafami.
"Ağlama abi babam beni bekliyor"
"Masal, nolur gel abim ben birakmam seni nolur bana gel, yanaşma abicim oraya, düsüceksin."
"Sende gidiceksin, biliyorum. Annem gibi sende terk ediceksin beni. Babam birakmaz beni. Aglama abi babam beni çagırıyor."
Abimin nefesi kesilmis bir elini bana uzatirken diger eliyle kalbini tutuyordu. Sesini tam duymasamda elini ileri geri yapmasindan beni cagirdigini anlamistim. Korkmustum abime gitmek istiyordum ama babam beni bekliyordu.
"Olmaz abi. Git burdan."
Abim bisey diyemedi. Dizlerinin üzerinde elini indirip yığılıverdi. Korkmuştum abime bisey oldu diye. Beni vazgecirmek içinde yapiyor olabilirdi.
"Abi iyimisin? "
Ses vermemisti. İyice korkmuştum abime doğru koşup kafasını koluma yatirdim. Nefes almakta zorluk çekiyordu.
"Abi nolur kendine gel."
Bir sure ne yapacagimi bilemedim. Agliyordum. Tüm gücümle bağırmaya başladim.
"Yardım edin nolurr"
Abimin kulağına yanaşıp,
"Beni bırakma kahramanım. Ben simdi arabayi buraya alip geliyorum. Sakin ol tamam mi bisey olmicak."
Uzerimde yırtilmıs, biçimsiz ceketimi cikaridim. Katlayip abimin basının altına koydum. Alnina öpücük koyup, tüm gücümle koşmaya başladim. Araba hemen yolun kenarındaydi. Ayaklarımdaki yaralar ve çizikler canımı yakıyordu. Arabayi görür görmez gözyaşlarımi silip arabanin olduğu yere doğru koştum.
Arabaya binip kontakta duran anahtari çevirip abimin olduğu yere doğru hızla sürmeye başladim. Arabanin farlari sayesinde gördüğüm abimin yanina çektim arabayi. Hemen inip baygın olan abimi sürükleyerek arabaya bindirdim.
Zaman kaybetmeden arabaya binip sürmeye başladim. İlk defa bu kadar hızli araba kullanıyordum. Ağlamaktan yolu zor görüyordum. Benim yüzümden abim bu haldeydi. Ona bisey olursa kendimi affetmezdim.
Merkeze az kalmıstı. Hastaneye yetişebilicektik. Bir yandan ağliyor bir yandan gülüyordum. İlerde ışıklar vardi ama beklemeye zamanim yoktu. Ayrica bunun bir cezasi yoktu.
Hastaneye yanasmistik ki az ilerde kalabalik toplanmis yol kapaliydi. Dolanmam gerekiyordu. Cok zamanimi alicakti. Bunu göze alamazdim. Arabadan inip ne olduguna bakmaya gittim. Trafik kazasiydi. Arabada babasi ve oğlu varmis. Babasinin durumu kotuydu. Ama onlari dusuncek vaktim yoktu. Kazanin ilersinde taksi duruyordu. Hemen gidip yardim istedim.
"Nolur yardim edin yalvaririm."
"Noldu kızım bu üstü başın ne biri sana zararmi vermek istedi?"
"Kazanin hemen gerisinde abim var. Arabada durumu cok kotu dolasirsam yetisemem. Nolur yardim edin abimi tasıyalim. Hastaneye gitmesi gerekiyor."
"Tamam sakin ol kızım. Abini alalim."
Tüm gücümle kosuyordum ama artik bitmistim. Yorgun ve bitkin kalmistim. Arabaya yanasinca durdum. Elimle arabayi isaret edip.
"İste orda nolur yardim edin"
Adam kosarak kapiyi acti. Hava karanlikti. Ne yaptiğini göremiyordum. Gözlerim kararmaya, basim donmeye başlamısti. Vücudum ağirlasmisti. Kendimi taşıyamiyordum...
