UMUDUN ŞARKISI

-4-

Önceki bölümde biraz saçma bi yerde kestim evet. Uzun zamandır bölümü yayınlamadığım için hazırda olan yazdığım kısmı yayınladım malesef bitirdiğim kısma bakmamıştım. Affedin.

Cevabını verip kafeye doğru yürüdüm. Masalardan birine otururken konuşmaya başladı.

"Hayır. Normal bişi yapmıyosun ki kızım. Kafede saydın gittin. Motor kullanıyosun. Dahası yarışlara katılıyosun. Ha mezarlıktaki halini unutmayalım. Şaşkınlıktan zor topladım o iki kelimeyi. "

Söylediklerine güldüm.

Yaklaşık bir buçuk saat sohbet ettik. Ondan bir yaş küçük bi kardeşi varmış. Kaybettiği, dertleşmeye geldiği kız kardeşi. Grupta o da varmış aslında. Ama 6 ay kadar önce motor kazasında ölmüş. Aslında o kazayı hatırlıyorum. Unutmak mümkün değildi. Tam önünde olmuştu gerçi. Motor alev almış ve Tuana'nın bacağı motorun altında kaldığı için kurtulamamıştı. Yardım etmek için yaklaşmaya çalıştığımda bir erkeğin feryatlarını duymuştum. Tam o sırada kolumdan çekilerek uzaklaştırılmıştım ordan. Beni uzaklaştıran kimdi bilmiyorum tam olarak bakmamıştım suratına. Bi dakika. O-o feryatlar Mete'ye mi aitti yani?

Açıkcası Mete'ye üzülmüştüm. Tamam bende yakınımı kaybettim ama kardeş çok farklıdır. Hele ki abilik yaptığın küçük kız kardeş ise.

Tuana'yı bende tanırdım. Yeni çok değil ama tanıyodum işte. Eğer yaşasaydı ve konuşmaya devam etseydik zamanla Loya'dan farkı olmazdı gibi geliyodu. Bunları düşünürken bişi fark ettim. Alileri çok özlemiştim. Neredeyse 1 senedir görüşmüyorduk. Nerdelerdir acaba? Nasıl bulacağımı biliyorum aslında.

"Alo Loya.... İyiyim iyi.... Ah tabi. Sen?... İyi iyi maşallah. Ya ben şey için aradım. Imm. Bizim çocuklar nerdelerdir şimdi? Biliyorsundur sen konuşuyosunuz hala.... Ne demek hangi bizim çocuklar? Ben kaç kişiye bizim çocuklar diyorum?... Kapat lan telefonu. Manyak ya.... Kızım delirtme beni.... Bak hala ne diyo. Kapa lan kapa. "

Suratına kapattım o sinirle. Neymiş hangi bizim çocuklarmış? Yahu dan onlara bole öyle demem ki. Heyecandan ne dediğimi bilmiyorum ki ben. Mesaj sesiyle kendi kendime söylenmeyi bıraktım.

Kimden: Deli Manyak
Her zaman ki kafedelermiş. Şu zamanında birlikte gittiğimiz. Bu arada seni sinirlendirmek çok zevkli. Bol şans.