Bir çoğumuz kendi yarattığımız hapisanelerimizde tutsak kalıyoruz. Ben dahil. Aşalım artık bunları. Aşalım hüznü, kederi, umutsuzluğu... Kendimize sınır belirlemeyelim. Tek sınırımız sınırsızlık olsun. Yeni bir hayata başlayalım. Yeniden hayal kuralım. Yeniden umut edelim korkusuzca.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatımın Edebiyatı
RandomEğer sizde insanların içinde ağlamaya cesaretiniz olmadığından sadece geceleri yatağınızda sessizce ağlayanlardansanız, toplumun sevilmeyen, istenmeyen, yalnız bireyi iseniz bu kitabı okumanızı tavsiye ederim...
