SENSİZLİĞE BEŞ KALA
Ah yârim, ah gönül yaram,
Düştün yine aklıma akşam güneşiyle birlikte
Bu gece yine bana uyku haram,
Siyah ateşler yakıp, yalnız nöbetler tutacağım gece boyu,
Adını sayıklayıp aykırı düşler kuracağım her dem,
Ve sonra suçlu bir çocuk gibi başım önüme düşecek,
Mahzun, bitap, çaresiz...
Gecenin zifirisinde kaybolacak hayalin bile,
Kalemime uzanacak parmaklarım gayri ihtiyarı,
Belki şiirler yazacağım yaşanmamış aşklara,
Kimi deniz gözlü olacak sevgililerin,
Kiminin gözleri bulutlanacak özlemden,
Ama her birinde senden bir parça gizli olacak,
Her biri bana seni hatırlatacak...
Bu sonsuz bekleyiş hiç bitmeyecek biliyorum,
Ardından soğuk sular dökmüştüm oysa,
Tarçın kokulu tütsüler yakmıştım,
Kırık dökük ne varsa sana dair saklamıştım,
Her şeye rağmen küçük bir umutla...
Biliyorum geleceğin yok senin,
Dönüp bakmamıştın bile giderken geriye,
Ebedi bir suskunluğun ortasında bırakıvermiştin ellerimi,
Gözyaşlarım bile donmuştu acıdan,
Manasını yitirmişti, solmuştu her şey,
Ve durmuştu saatler sensizliğe beş kala...
23.08.2015
Nihan Yıldız
