Karadeniz Kızına

&

59-

        Bir yıl sonra tekrar düşünmüştüm birlikte olabileceğimizi. Aslında istemiyordum. Çıkmak istiyordum hayatından. Çünkü gün geçtikce zarar veriyordum ona, bu da beni rahatsız ediyordu. Senin için, senden vazgeçmiştim. Ama son kez şansımı denemek istedim. Bir umut. Hissiz olduğunu, kimseyle çıkmak istemediğini belirtti. Normalde üzülmem gerekirdi ama nedense çok mutluydum. Ben hayatımda hiç bu kadar güzel reddedilmemiştim acıkcası. O gün bidaha aşık oldum ama. Onsuz yapamayacağımı anladım. O kadar iyi bir kalbi var ki. Yanımda olmasını o kadar çok istedim ki o an. Allah yüzümü güldürdü. Mesaj attı '... gelebilirim'. Gelmek lafını duyunca öncesi hiç ilgilendirmedi beni. Aslında istemiyordum da gelmesini, yalnız kalmaya çok ihtiyacım vardı ama ona da çok ihtiyacım vardı. Çok tereddütte kaldım,Neden olduğunu bilmem istemsizce 'Gel' yazdım. O an sanki ellerim, beynimden bağımsız çalışmıştı. Çok garipti yaşadığım duygular. Karanlığın içinde çaresiz beklerken geldi. Sanki geceme ay doğmuştu. Yanıma geldi benden duymak istediği çok şey vardı belli ki. Benim de ona anlatacak çok şeyim vardı ama sustum. Konuşsam belki çok daha değişik şeyler olabilirdi ama susmak istedim o an. Sadece yanımda yürümesinin keyfini çıkarmak istedim. O gün çok düşündüm. Ben onsuz naparım diye. Çıkış yolu bulamadım ve ya bulmak istemedim farketmez ama şuan hayatımda çok mutluyum. Hayatımda en çok istediğim insanın hayatına girdim. Allah bizi ayırmasın gülüm. Mutluluğumuz bitmesin. Hayırlısı olsun :) .