ELİS

2.bölüm

"Ne diyorsun kızım sen, ailen izin vermiyor duymadın mı?"
"Umrumda mı sanıyorsun Ha? "
"Umrunda ya da değil, tek başına mı gideceksin, nerde kalacaksın, nasıl yapacaksın, hangi parayla, ailenin durumu iyi evet ama sana yetecekler mi neden bunları düşünmüyorsun? "
"Düşünüyorum gerizekalı, yapacam bi şekilde, çalışırım, kendi evimi tutarım kendi paramla kitaplarımı alırım yaparım bir şekilde "
"kolay değil Elis, hiç kolay değil "
"Melis keşke sende benimle gelsen, lanet olsun sen neden ankarayı yazmadın?"
"Keşke gelebilsem benim Ailem burda ben yapamam başka şehirde."
Melis sadece ailesini düşünüyordu.Ona kızmıyorum, ama hayalleri nin peşinden koşmuyor, Melis istanbul Teknik Üniversitesi biyo-kimya bölümünü kazandı. İyi bir okul evet, iyi bir bölüm ona da evet ama Melis bana sürekli sanatçı olmak istediğini söylerdi ressam, heykeltıraş bunlarla uğraşmak istediğini...
"Yapıcam Melis gidicem"
"Bak ne diyecem, okullar açılana kadar bende seninle Geliyim, sana bir iş bulalım, bir ev, para, okuluna yerleştirelim."
Melis resmen şuan ailemin bana vermediği desteği veriyodu. Onu çok seviyorum... Melisin boynuna atladım ve onu gıdıklamaya başladım, ölümüne gülüyorduk resmen..
"Yapma Eliiis hhahahahahhaah"
"Elis eliiiiiis dur!"
Gıdıklamayı kestim...
"Seni seviyorum uyuz"
"bende seni kuzum"
"Melis benim şurda birikmiş biraz param olcakdı yani Harçlıklarımla biriktiridiğim üç beş kuruş bişi " dedim elimle çalışma masasının üzerindeki kutuyu göstererek.
"Olsun en azından kira parasını karşılar diye düşünüyorum"
2 saat geçti Melisin yanından ayrılalı.
Dingdoon....
Kapıyı babam açtı. Lanet olsun....