werewolf academy • completed

Κεφάλαιο 26

Το πρωι όταν ξύπνησα το σώμα μου απλα αρνιόταν κατηγορηματικά να σηκωθεί απο το τοσο υπερβολικά άνετο κρεβατακι και την αγκαλιά του Άντριαν.
Με πολύ κόπο σηκωθηκα αθόρυβα και πηγα στο μπάνιο. Έκανα ενα ντουζ και ομολογω πως το κρύο νερό με ξύπνησε. Βγήκα εξω,ντύθηκα στην γνωστή μου στολή και βάφτηκα. Άφησα τα μαλλια μου στο φυσικό τους,μπουκλες,και πήγα πίσω στο δωμάτιο.
"Άντριαν.." ψιθυρισα "πάω για κυνηγι"
"Μμμ.."
"Θα γυρίσω σε 4 μέρες το πολύ."
"Μμμ"
Στοίχημα πως δεν με άκουγε.
"Θα πάω απο το δωμάτιο του Jace να φασωθουμε,μετά θα δολοφονησω τον Βασιλια και θα το ομολογήσω και για να μην μπω φυλακή θα γίνω Στριγκοι."
"Μμμ"
Έλεος.
"Ρε Άντριαν!" είπα και του πεταξα ενα μαξιλάρι στο πρόσωπο. Σηκώθηκε αμεσως.
"Τι είναι ρε Έμιλυ;"
"Πφφ.." αναστεναξα "πάω εγώ τώρα,σε 4 μέρες θα ειμαι πίσω το πολύ."
"Σε 4 μερες ;" είπε και αγκάλιασε την μέση μου
"Ναι"
"Μα δεν θα σε έχω για 4 μέρες;" είπε ενώ φιλούσε αργά τον λαιμό μου.
"Ουτε και για μένα είναι ευχάριστο αλλα τι να κάνω; Πρέπει."
"Καλά.." είπε με puppy face και μου έδωσε ενα γλωσσοφιλο. Τώρα όμως δεν ήθελα να φύγω εγώ.
"Ίσως να αργησω λιιγοο" είπα και δαγκωσα παιχνιδιάρικα τον λοβό του αυτιου του
"Οοοοχι καριολακι" είπε και με έσπρωξε ελαφρά "πήγαινε θα σε περιμένω"είπε και μου έδωσε μια απαλή σφαλιαρα στα οπίσθια.
"Φιλακιαα" είπα και έκλεισαν την πόρτα πίσω μου.

Τέλεια.

Άρχισα μα περπαταω στους διαδρόμους οπου -δυστυχως- ήταν γεμάτο αγόρια. Τους παρατήρησα λίγο καλυτερα. Μερικοί ήταν χαρούμενοι που θα φάνε, άλλοι λυπημενοι που αποχωρίζονται τις κοπέλες τους ενώ άλλοι ηταν χαλαροι σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Μμμαλιστα.

Έστειλα μύνημα στην Ελίζα και την Καντίς.
"Ξυπνήστεε. Θα σας δω στην είσοδο;"
Και οι δυο έστειλαν ενα "κ".

Κατευθύνθηκα προς την τραπεζαρία που ήταν και αλλα τοσα κορίτσια. Μου χαμογελασαν και ανταπεδωσα,ασχέτως αν δεν της ήξερα καν✌.

Είδα τον Jace να κάθεται σε ενα γωνιακό μικρο τραπεζι.

"Εεππ"
"Καλημέρα Έμιλυ" είπα ανέκφραστος
"Τι εχεις μικρε"
"Με λες μικρο ενώ εσύ είσαι μικρότερη" χαμογέλασε αχνά
"Αλλαζεις θέμα" είπα πονηρά
"Απλα..ανυσηχω. Εκει εξω είναι γεμάτο Στριγκοι. Δεν νικατε παντα..."
"Προσπαθουμε" είπα μαλακα "Θα είμαστε ασφαλης στο υπόσχομαι"
"Ευχαριστώ"
"Αλλα γιατι ανυσηχεις τοσο;" ρωτησα εμφανώς μπερδεμένη.
"Αν σου πω,θα το κρατήσεις μυστικο;" με ρώτησε σαν παιδι που ήθελε να κρύψει μια σκανταλια
"Φυσικαα" του είπα σε στυλ duuh
"Να..μου αρέσει μια κοπελα και θα ειναι μαζί σας..και-"
Άρχισα να φωναζω απο την χαρά μου σαν υστερική. Όλη η τραπεζαρία μας κοιτούσε αλλα ουτε που με ένοιαζε.
"Ιιι ποια είναι;"
"Δεν σου λέω."
"Τι;" πλάκα κάνει ετσι;!
"Λυπάμαι μικρη" μου έκλεισε παιχνιδιάρικα το μάτι και έφυγε.

Σοβαρα τώρα;