Love Hurts

Gaano kasakit ang maagawan?

"Your speech was success, Elaine. Your professor is so proud to you. Keep it up." Nginitian naman ako nang propesor pagkatapos niyang sabihin yun. Oo nga at success yun e may pangalawa at pangatlo pa. Paano kung pumalpak ako?

Hanggang ngayon kasi wala pa akong nahahanap na tao para sa susunod na speech ko. Maagawan? Nang ano? Nang chocolate? Ballpen?

Argh! Ginulo-gulo ko ang buhok sa sobrang frustrations. Bakit wala akong mahanap?

Nakakayamot! Nakakainis! Nakakaloka! Pwede na ata akong mamatay!

Sumakay ako ng jeep para sana umuwi na ang kaso lang. . Yung kapatid ko! Kailangan kong daanan. Urgh. Pagod na ako. Pagod na ang katawan ko, utak ko, puso ko. Puso ko? Hahahaha. Joke lang.

Kung ba't ba naman kasi Love pa ang tema e. Ang daming arte hindi naman related sa kurso ko. Sarap lang manapak ng mga tao ngayon.

Habang nag-iisip ng kung anu-ano napagpasyahan kong umupo muna sa waiting shed.

Habang nag-aantay may nakita akong pamilyar na bulto. Ang boss ko.

Di ba nagtatrabaho ako habang nag-aaral? Ito na ang boss ko. Friendly naman siya and gwapo pero hindi ko siya type. Hahahaha kala mo ganda ko at papatulan ako noh. Asa naman ako.

At saka alam ko may girlfriend na 'to e.

Makausap nga. "Hi, Boss!" Ngiting pag-approach ko naman sa kanya. O di ba? Friendly type na din ako ngayon. Ngayon lang.

Napalingon naman siya sa akin. "Elaine?"

"--What are you doing here?"

"Sir! Dapat ikaw ang tinatanong ko ng ganyan. Bakit kayo nandito?"

Napayuko naman siya bigla. E? What's the problem? May mali ba sa tanong ko? Parang tinanong ko lang na kung bakit nandito siya, malungkot na agad?

Lakas naman makabad vibes na 'to.

E tutal lungkut-lungkutan na lang makapagtanong na nga lang ng pangbroken hearted na tanong.

"Sir. I am just wondering, Gaano po ba kasakit ang maagawan?" Napatitig naman siya sa akin. Kita ko sa mga mata niya ang sobrang pagkalungkot, sakit at pagkagalit.

Naranasan na kaya niya yun? Galing ko naman tyumempo.

"Don't ask me that. Even I don't know the answer what have you been ask. Gaano kasakit? Hindi ko alam. Manhid na yata ako e." Ay! May pinagdaraanan si Boss! Tamang-tama! Ready na ang tenga at notebook ko. Hahahaha.

"E sir pwede niyo ako labasan ng sama ng loob. Makakatulong din kasi minsan sa isang tao ang ilabas lahat ng saloobin. Kahit nga stranger lang ang kausap mo e basta mailabas mo lang yan, gagaan na yan. Wala naman pong masama kung ita-try niyo Sir di ba?"

Napatango na lang siya at ako? Napa Yes naman.

And this is TROY story. Ang lalaking naranasan maagawan. Not sure. Hahaha.

----

They were childhood bestfriends. Troy, Carla and Franco. Ever since sila na ang magkasangga not until they got separated. Carla need to go to France para ipagpatuloy ang pag-aaral niya. While Franco ay pupunta nang Cebu. Before they parted ways, they promise to each other that they will meet soon as a successful persons.

After so many years, nagkita kita na silang tatlo at yes, successful na silang tatlo. Si Clara ay isang sikat na model nang isang clothing line na pagmamay-ari nila. Si Franco naman ay isang kilalang architect at si Troy ay isang CEO nang kumpanya nila.