⚪Chohee'in Rüyası⚪

3.Bölüm

O gün okuldaki ilk günleri olacaktı ve biraz tedirginlikle karışık bir heyecan yaşıyorlardı. Minji onları giydirdi. Saçlarını yaptı ve hep birlikte kahvaltı yaptılar. Yemekten sonra Minji onları bırakıp kendi işine gidicekti. Arabaya bindiler ve Minji onları bir konuda uyardı :

"Çocuklar bakın burası Amerika ve burada yaşayanlar çekik gözlü değil. Yani daha farklı göründüğünüz için size garip bir şekilde bakabilirler. Hatta gülüp alay bile edebilirler. Ama sakın kimseyi takmayın ve duymamış gibi yapın. Eğer çok rahatsız eden olursa öğretmeninize söyleyin. Umarım gününüz güzel geçer, çok dikkatli olun. Anlaştık mı? "

İkisi birden : "Evet anneeee" dediler ve Minji onlara sıkı bir sarılma ve öpücük verdikten sonra okula doğru yürüdüler.

Herşey normaldi...(insanların garipçe süzmeleri dışında) Taki son tenefüse kadar..... O teneffüs Sunhi lavaboya gitti ve Sanghun koridarda yürüyordu. Aniden hızla koşan bir 8. Sınıf çocuğu Sanghun'a çarptı ve ikiside yere düştü. Çocuğun özür dilemesi gerekirken Sanghun'a bağırmaya başladı :

"Heyy!! Aptal budala!! Önüne bak, seni pislik!!

Yanındaki çocuklardan biri alaylı bir ifadeyle:

" Ahhh yapma Benny. Baksana çocuğun gözü yok! Seni nasıl görsün."

Bunun üzerine hepsi gülmeye başladılar. O arada Sunhi lavabodan çıkmıştı ve kardeşine gülen çocukların olduğu yöne ilerledi :

"Heyy! Siz ne yapmak benim kardeşimi üzmek?!"

Çocuklar daha da gülerek :

"Wahh wahh bozuk aksanıyla küçücük boyuyla birde bize bağırıyor! Şuna da bak helee!"

Elleriyle Sunhi'nin yakasından tutup kaldırdı :

"Bana bak küçük velet! Sen kimsin de okulun çetebaşına bağırsın!? Çekik bozuntularr!!! Bak güzel müzel demem tek hareketimle seni yere yapıştırırım!! Anlıyor musun??"

Sunhi hala sinirle bakıyordu :

"Defol git!"

Bütün çete bu kendilerinden 7 yaş küçük kızın onlara kafa tutması onları hem inanılmaz şaşırtmış hemde sinirlendirmişti. Çete başı Benny öyle sinirlenmişti ki kızı kolundan tuttuğu gibi süreklemeye başladı.

"Ahh aptall bırak beni!!" ( korece söyledi)

"Ne dediğini anlamıyorum ama kes sesini küçük başbelası!"

Aklında gerçekten kötü fikirler vardı. Sanghun önce Sunhi'nin bu tepkisine şaşıp kalakalmıştı. Kardeşinin sürüklendiğini görünce arkalarından koştu çocuklardan birine yapışıp kardeşini bırakmalarını söyledi. Ama sadece bir dayakla yere yapıştı. Olanları görenler ise etrafta toplanmış sanki sinema seyrediyorlardı. Neyseki aralarından bir tanesi öğretmene haber vermişti. Öğretmen kızı sürekleyenleri durdurup kızı ve hala yerde duran kardeşini çeteyle birlikte müdürün odasına götürdü.

"Evet müdür bey oğlunuz gene- ...."

"Dur dur biliyorum." gözleri nemli kendini ağlamamak için zor tutan çocuklara baktı ve :

"Bakın çocuklar bu gördünüz çete başı benim oğlum, ama çok yaramaz hergün bir olayla odama geliyor. Artık alıştım. Sizden de oğlum adına özür dilerim. Lütfen ne olduysa unutun ve şimdi sınıflarınıza gidin."

Benny sinsice güldü ve babasına teşekkür eden bir bakış atıp odadan çıktı. Ahh müdür resmen oğlunu koruyordu. Sunhi ve Sanghun'a ne olduğunu sormamıştı bile!

Sunhi ve Sanghun şaşkın ve üzgün bakışlarla odadan çıktılar. Son dersten sonra eve gelir gelmez ağlamaya başladılar. Anneleri o gün çocuklarını karşılamak için işten erken gelmişti ve çocukları bu halde görünce gerçekten yıkılmıştı. Çocuklar olayları anlatınca Minji şok olmuştu, inanamadı. Çocuklar okuldan korkmuştu ve başka bir okula da gitmek istemiyorlardı. Ne olursa olsun istemiyorlardı. Minji okul müdürüyle konuşmayı aklından geçirdi ve sonra vazgeçti. Zaten anlayışsız ve oğlunu koruyordu göründüğü kadarıyla gidip de kavga etmek istemedi. Zaten çocuklar artık ölseler de gitmezlerdi o okula. O yüzden Minji onları sakinleştirip uyuttu. Akşam Jimin ile bu konuyu konuştu ve her ders için özel hoca getirttiler. Artık çocuklar evde öğreniyorlardı. Bu onlar için çok daha güvenli diye düşündü Minji....

Aylar geçti. Zaten içine kapanık olan Sunhi iyice içine kapanık bir kız olmuştu. Arkadaşı da yoktu. Evlerinin çevresinde ev bile yoktu. Hatta küçük ormanlık alan vardı. Zaten okula da 1 gün gitmişti sadece. Gittiği kurslarda ise ingilizceyi doğru düzgün konuşamadığı için kimseye yanaşmamıştı. Onunla konuşmaya çalışanlara ise cevap vermemişti..Yani Sanghun dan başka kimsesi yoktu. Sanghun Sunhi gibi değildi hocaları evden gidince futbol kursuna gidiyordu ve orada birçok arkadaş edinmişti. Eve gelincede yorgunum deyip yatıyordu. Minji ve Jimin ise çoğunlukla gece yarısı eve geliyordu. Sunhi şu koca dünyada yapayanlız hissediyordu kendini. Öğretmenler evden gittiğinden itibaren (temizlikçi ve görevliler dışında) koca evde tek başınaydı. Dışarı çıkması bile yasaktı.

Birgün öyle sıkılıyordu ki biraz evin dışını keşfetmeye karar verdi. Görevlilere görünmeden çıkmak çok sorun olmazdı. Zaten Sunhi'nin böyle bir şeye yelteneceğini düşünmeyip pek de önlem almıyorlardı. O yüzden arka kapıdan çıktı. Etrafta kimse yoktu. Bahçenin kısa duvarından kolayca atladı.

"Oh beee mis gibi hava! Sonunda evin dışına çıktım! Aylardır evde hapistim. Ahh harika bir manzara"

Biraz ormanı keşfetmek için ağaçlık bölgeye doğru yürüdü. Burada çok güzel çiçekler ağaçlar vardı. Mis gibi orman havasını iyice ciğerlerine doldurdu. Sonra ileride 2 insan gördü. Acaba onlar kimdi? Sunhi içinden iyi insanlar olmasını diliyordu. Ve gerçekten onlar iyi insanlardı. Onlar küçük Baekhyun ve babasıydı.

"Baek! Bak güneş bu tarafta yanii buraya doğru yürümeliyiz"

"Ahh baba aynı yerde dönüp duruyoruz işte!! Off nasıl şehir merkezine geri dönücez burası çok büyük bir şehir ve karmaşık! Seul'u özledim ben!"

"Ben de özledim sadece biraz tatil yapalım dedik ama sanırım elimize ayağımıza dolaştı"

Sunhi konuşmalarını duydu ve koreli birisi gördüğü için sevinçten çığlık atmamak için kendini zor tutuyordu.
'Sonunda bu şehirde benim gibi bir çekik! Hemde koreli! Ne kadar da şanslıyımmmmm!'

Sonra Baekhyun ve babası bir hışırtı sesiyle aniden irkilmişlerdi. O tarafa doğru bakarken çalılıkların arasından inanılmaz sevimli küçük bir kız göründü. Ve kocaman gülümseyerek söyledi :

"Merhabaa!! Ben Sunhii!!"