Yazmayacağım yazmayacağım diyordum ama tutamadim kendimi. Canım yanıyor gereğinden fazlasıyla. kelimelere dökmek istiyorum dökebildiğim kadar. Gün geçtikçe ölüyorum. Sesim kısılıyor adını anınca. Bu kadar basit miydi sahiden ? bu kadar basitse neden hala canım yanıyor ? neden hala hayatımdan sildiğim halde izin kalıyor ? Düşünmek istemiyorum artık. Düşündükçe beynimi tırmalıyorum. Aklımdan silemiyorum ya da unutamıyorum. Dediğin gibi "Hatırla demiyorum unutamazsın zaten" Doğru..
Unutamıyorum seni. Yolda yürürken,televizyon izlerken,düşünürken,bilgisayar başındayken,şarkı dinlerken ansızın aklıma geliyosun. Mal gibi kalıyorum sanki elini kolunu bağlamışlar hareket edemiyosun sadece aklından geçirdiklerin gözlerinin önüne geliyor. Köşeye geçip seni düşünmekten bıktım. Karanlık yerlerde oturmaktan bıktım. yorganın altında ağlamaktan bıktım. Gecelerin uzamasindan bıktım. Kendime işkence çektirmekten bıktım..
yazmak istiyorum yazamıyorum anlatmak istiyorum anlatamıyorum. boş hayallere kapılıp zaman geçirmekten sıkıldım. "Sıkılmaktan sıkıldım"
Bu böyle devam edecek mi ? ne kadar canım yanacak ? gerçi canım o kadar yandı ki yanacak bişey kalmadı. Alıştım artık kendime işkençe çektirmeye ve sensizliğe..
