Saygılar selamlar! Eh, insan kanashi gibi sapık, deli, ve çok iyi bir yalancı olan bir çocuk ile karşılaşsa ona inanır tabii.Media kanashi, tatlı version.
··········
Kanashi, sessiz ormanda ilerlerken pis pis kıkırdıyordu.Lola'yı kendine inandırmıştı.Kanashi sadece birkaç cümle ile insanları kandırmayı başarabiliyordu.Bunu harika bir özelliği olarak sayıyordu.Kendi kendine birşeylersöylendi ve ormandan çıkıp düzlük alana geldi.Kanashi isminin anlamını yansıtan biri değildi, o komik bir kişiliğe sahip, eğlence isteyen biriydi.O kendini bildi bileli eğlence peşindeydi.Hiçbir zaman tam olarak iş yapmaz, yapsa bile yarım yamalak yapardı.
Kanashi doğru olduğunu düşündüğü şeyleri yapardı.
Sırıttı.En son bir iş yerini havaya uçurmuştu.O zamandan beri hiç eğlenceli birşey yapmamıştı.Belki bir orman yangını çıkarabilirdi, yada bir kasabayı bombalayabilirdi.Ama yapmak istemiyordu işte.Kendine eğlence olarak bildiği şeyi yapasıı yoktu.
-"İnsanların evlerini havaya uçurmayı bırakmalısın kanashi."
Kanashi durdu.Bu sesi tanıyordu.Uzun zaman önce duymuştu bu sesi.Arkasını döndü ve arkasındaki kızı süzdü.
Lola, hala molozların önündeydi.
*Burada durma amacım ne ki benim? Burası artık bir moloz yığınından başka birşey değil.*
Kafasını iki yana salladı.
*Keşke alex şuradan çıkıp-...Kes sesini.Masallara inanan kızlar gibisin.*
Kendi kendine güldü.Belki de deliydi.Belki de kafayı yemişti.Lola ayağa kalktı ve arkasını dönüp ilerlemeye başladı.
*Asla geri dönmeyecekler.Bunun farkına var artık seni salak.*
Başını eğdi,gözlerini kıstı.
*Böyle düşünerek kendime umut veriyorum.Ne kadar da aptalca.Gelmeyeceklerini bildiğin halde geliceklerini söylemek....Zayıflatır.*
Kanashi'nin söylediklerini düşünmeye başladı."O kişi her kimse seni de öldürecek."Aynen böyle demişti.
*Belki de o haklı.Neden işi katile bırakıyorum ki..?
