Artık yalnızdım hemde çok yalnızdım bu 18 ay nasıl geçecekti bilmiyordum bazen odamdan hiç çıkmıyordum bu odamdan çıkmayışım bile yalnızlığımı unutturmuyordu bana ondan gelen mektuplar bana sadece bir teselli oluyordu sonunda anladımki onsuzluk çok zormuş...
Birgün arkadaşımın arkadaşına gitmiştim orada sadece yarım saat oturduk sonra eve geri geldik fakat bu olay ona kadar duyulmuştu ve o nemi yaptı beni dinlemeden benden ayrıldı buna sebeb olduğum için kendime kızıyordum fakat bu saatten sonra ona ne desem boştu 3 ay sonra geldi ve bana uğramadı bile taki arkadaşım onu bulup konuşana kadar ve barıştık tabiki izininin nerdeyse her günü beraberdik onunla olmak beni kendimden alıp başka yere götürüyordu .... ve bir gün bana süpriz yapmak için izine benden habersiz gelmiş ve daha sonra
gecenin bir yarısın bize gelmiş ve
cama taş atmış ben öyle bir uyumuşumki onun taşından haberim olmamış hava o kadar soğuktuki kıpırdamasa donacakmış ve ben sabah kalktığımda bolkondaki albümü görünce şok oldum onun fotoğrafları vardı içinde öyle kötü olmuştumki size anlatamam daha sonra hemen yanına gittim ve ona bugün bizim orda ne işi olduğunu sordum oda bana beni çok özlediğini ve biraz olsun görüşmek istediğini söyledi
Beni gerçekten seviyordu buna inanıyordum artık ama ailesine hiç güvenmiyordum bence onlar bizim evlenmemizi hiç bir zaman istememiştiler istemiyeceklerdide neden beni istemediklerinide bilmiyordum aslında aklımda tek bir sorun vardı oda onun başka biriyle evlilik yaptırmak istedikleri....
Ve bundan sonra daha dikkatli olmam gerekecekti neden şimdi diyorsunuz değilmi bir gün telefonla konuşurken annesi yanına gelip kız istemeye gideceklerini ve hazıranmasını söylemişti ben delirmek üzereydim annesi odadan çıkınca ona o kadar kızgınımdıki konuşamadım bile telde bağırıp duruyordu aniden telefonu kapattığımı anladım daha sonra bekleki arayacak aramadı ama mücize gibi birşey olmuştu bizim kapının zili çaldı ve ben açtım birde baktım karşımda duruyor aradan bir saat bile geçmeden benim yanıma gelmişti ve ben ne diyecektim ne düşünecektim bilemiyorum ağlayarak sarılmaktan başka birşey yapmadım oda bana aşıktı buna emindim artık
Ben onu daha çok seviyordum bu bir gerçekti onun için herşey yapardım oda bunu biliyordu ve ona göre davranıyordu yani bazen çok uzak bazen çok yakın olabiliyordu ne olursa artık onsuz asla yaşamayı düşünemiyordum
Arkadaşlar sağolun okuma çok ama hiç yorum yok neden böyle olduğunu bilmiyorum sadece bu halde çok insan olduğunu biliyorum ve yardım etmek isterim nazar.ad35@hotmail.com msn istediğinizi yazabilirsiniz tşkrler
