Bir gün kaçacaktım ama nasıl yapacaktım bilmiyordum birşey yapacaktım sonunda ne olursa olsun buna razıydım ve arkadaşımla anlaştım kaçmak için. zaten oda bizde kalıyordu çalıştığım yerden tanışıyorduk evi yoktu aileside en azından ben öyle biliyordum bende ailemi çok seven biriyim nasıl olduğunu bilmiyorum ama onlarsız ben bir hiçim öyle düşündükçe ben bir aile olamıyorum neden ben evlenemiyorum diye düşünüp duruyorum ona rağmen bende bu saçma fikrimden vazgeçtim ve artık nalet olası evlenme fikrini hiç düşünmeden yaşamaya devam edeceğim bu yüzden evden kaçma fikrini düşündüm sonrasında ne olursa olsun bundan vaçgeçmeyecektim hem arkadaşımla gittiğim yerde çalışıp ayaklarımın üzerinde duracaktım ve o günü geldiğinde kaçacaktık eve geldiğimde hiç bu fikir olmadığı için ne babamla nede annemle vedalaşmadım kaçmak aklımda olsaydı daha zor olurdu ve belkide yapamazdım daha sonrasında evden işe çıktık
O gün bu gündü ki çok kötü çıkmıştım evden annemin içine doğmuş gibi bir daha bu kızı eve getirme diye uyardı beni ama arkadaşımı çok seviyordum ve yine gelecekti evimize bunu şimdilik anneme söylemedim evden çıkıp gittik ve işe başladık
Akşam olduğunda arkadaşımın içine doğmuş gibi size gelmeyeceğim dedi nedenini ise söylemiyordu başka bir yere gideceğini söyledi banada benimle gelirmisin dedi bende o kadar bunalmıştımki birden tamam gelirim dedim demez olaydım biz bir yere gittik çok güzel bir yerdi aslında ama hiçte tekin olmayan kişiler vardı orada ben çok korkmuştum ama gelmiştim bir kere bizde arkadaş satmak yoktu o yüzden onun yanındaydım ama bir yandanda çok uğraşıyordum kendimle dursam mı durmasam mı diye arkadaşım çok rahat bir şekilde otur yanıma diye bana seslendiğinde bile ben ayakta durmayı tercih etmiştim ama zaman geçtikçe benimde yanına oturacağımı biliyordum çünkü akşama kadar ayakta çalışmıştım nihayet oturdum ve gözlerim uykusuzluktan kızarmış bir şekilde onların gitmesini bekliyordum aslında arkadaşım bana öyle demişti ve dediği gibide oldu onlar gider gitmez yatıp uyuduk hiç sabah olmasa daha iyi olacaktı
Sabah olduğunda işe gidemiyeceğimizi anlamak o kadarda zor olmamıştı telefon ettiğimizde patron bizim nerde olduğumuzu ve annemlerin bizi aradığını söyledi hemen telefonu kapattık artık yalnız ve çağresizdim en azından o anlık öyle düşünüyordum daha sonra kahvaltı yapmak için evden çıktık ve bir simit ve bir meyve suyu aldık çünkü paramızı yemekle harcamadan bir iş bulmalıydık nerde nasıl bir iş bulacaktık hiçbir fikrimiz yoktu sonrasında yolda giderken arkadaşım birden ben seni yanımda istemiyorum sen benim yapacaklarımı yapamıyacaksın diye çekip gitmeye kalkıştı ben ağlayarak nasıl şey yapacaksınki ben yapamıyacağım dedim oda bana oros..... dedi ben beynimden vurulmuş gibi oldum onun hiç öyle bir şey yapacağı aklımın ucundan geçmezdi benim fazla arkadaşım olmamıştı belkide insanların gerçek yüzünü tanıyamadığim bundandı ve gitti beni öylece orada öylece bırakıp gitti ben nasıl kal diyebilirdimki bana oros..... yaptığını söyleyen birine bende geri dönmek zorundaydım ama nasıl dönecektim bu arada arkadaşımın birinin evinde kalıyordum annemgilin tanımadığı bir arkadaşımdı bu arkadaş annesi laf edip duruyordu bu kızın evi yokmu diye neyseki 2 gün sonra polisler dışarı çıktığım bir anda beni bulup aileme teslim ettiler annemgil resmimi polislere vermişler onlarda ordan tanıyıp buldular ve annemgili çağırdılar annemle babam geldiklerinde o kadar kötü görünüyorlardiki yaptığım şeye nalet olsun dedim anneme ve babama ablam anlatmış olup biteni yani anlatmak zorunda kalmış aslında çünkü doktor bana biriyle böyle birşey yaparsan ölürsün demişti bende o anda onu ne kadar seviyordumki böyle yaparsam en azından onun kollarında ölürüm diye düşündüm ve ablam bunu bildiği için ölür diyen annemgili sakinleştirmek amacıyla söylemek zorunda kalmış artık evde daha kötü hayat beni bekliyor
