POV ALLY
Ik weet niet hoelang ik dit nog vol houd.
Ik mis Niall.
Ik wil z'n stevige armen om me heen,
z'n zachte lippen op de mijne,
z'n warme lichaam tegen het mijne..
Dit is de hel.
"Ally?" hoor ik iemand zeggen.
Oh nee, het is weer zover.
"Bitch, je moet antwoorden als we je iets vragen."
"Waarom zou ik?"
"We zijn je ouders."
"Jullie Waren mijn ouders, voor mij zijn jullie geen familie meer."
"Bitch." sist ''mam''.
"Van wie zou ik dat geleerd hebben?"
"Oh meid, pas maar op met wat je zegt. Je mag blij zijn dat je nog leeft."
"Ik ben nog liever dood, dan hier voor de rest van m'n leven te zitten."
"Jij vraagt, wij doen." zegt 'pap' grijnzend.
Oh fuck.
Dat had ik beter niet gezegd.
"Laatste woorden?"
"Ik. Haat. Jullie."
"Oke, leuk voor je kleine rat."
"Doei."
En toen werd alles zwart.
POV 'MAMA'
"Is ze dood?" vraag ik grijnzend.
"Nee, maar we brengen haar naar het ziekenhuis, en zeggen dat we haar zo gevonden hebben in een steegje."
"Top idee!" roep ik grijnzend.
"Til haar op." beveel ik.
"Jaja."
En daar gaan we, naar het ziekenhuis.
Eindelijk van dat rotkind verlost.
POV LOUIS
"Wat?! Ze ligt in het ziekenhuis? Sinds wanneer? Wie heeft haar daar gebracht? Gaat het wel goed met haar?" vraag ik in de telefoon, nadat ik telefoon kreeg vanuit het ziekenhuis.
Ally is terecht!
"Ze is terecht, maar we weten niet of ze het gaat halen.."
