Bugün ikinci bölümü paylaşma amacım bi olay yaşadım ve bölüm ne kadar kısa olsa da anlatma gereği duydum.
C2 den anonimle muhabbet ediyorduk. Arada küçük yavşasa da iyi arkadaş olmuştuk. Adı Barış'tı.
Muhabbete c2 yi açtığımdan beri devam ediyorduk, muhabbeti güzeldi. Ama daha 5 dakika önce bir olay yaşadım.
Bana "şapşal" dedi. Aklıma gelen tek şey 'Sencer' di. Önceden bana şapşal dediğinde dalga geçerdim. O da bana:
"Olsun, sen benim her zaman şapşalımsın." demişti ve evet, buna yürekten inanmıştım.
Barış bana "şapşal" dediğinde burnumdan soluduğum hava ciğerlerimi yaktı, kalbimi sıkıştırdı.
Ardından Barış'la büyük kavga ettik ve ben konuşmayı kestim.
Çok özür diledi ama hayır! Olmaz!
Sencer'i bana hatırlatan herkesten nefret ediyorum!
Hayatımda O olacak diye hayatımı yaşayamıyorum. Ama o olmazsa yaşayabilir miyim?
Unutuyorum.
Ben söz yazamam ki?
Ağzıma alamam sözlerimi,
Kalbimden dilime çıkar mı ki?
Koysana kalbimi yerine,
Benim kalbim senin neyine?
Ruhum da uçup gitmiş kalbimle,
Bedenim kalmış geriye.
Ben ne yapayım bedenimle?
Hissiz bir bedenle yaşamak,
Komik olsa gerek.
Ağlamak güzeldir belkide?
Sevdiğinin uğruna ölmek,
Sevdiceğinsiz yaşamaktan güzeldir kesinlikle.
