We renden met z'n allen naar het huis van Tinneke, dat bij het begin van het plein stond. Ik moest eerst Thomas op mijn rug zien te krijgen en Kate's arm vastnemen, die natuurlijk weer aan het klagen was dat ze honger had. De voordeur was op slot en toen Jasper er tegen begon te trappen was Thomas op mijn rug enthousiast aan het zeggen dat hij mee wilde doen. 'Jasper, misschien is de achter deur open.' Zei ik. Emma was naar het raam naast de voordeur gelopen om te zien of er iemand thuis was. 'Het is Hannes.' Zei Emma vrolijk. Hannes was emma's beste vriend en ook het kleinkind van Tinneke. Emma klopte op het raam een zwaaide naar Hannes. Ik kon het raam niet zien vanaf waar ik stond maar zag wel emma's gezicht: Emma werd lijkbleek en ze greep snel de vensterbank vast om niet flauw te vallen. Zo had ik haar nog maar één keer in mijn hele leven gezien. 'Emma, je kijkt alsof je een spook hebt gezien.' Grapte Caitlyn. Nee, ze was niet de meest tactvolste persoon. 'Tinneke ligt daar dood op de grond.' Prevelde Emma. 'Wat?!' Riep Jasper en ook hij racete naar het raam. Ik wist niet eens of mijn driejarig broertje wel door had wat dood zijn betekende maar hij begon hard te huilen. Ik voelde hoe Kate, die mijn hand vasthad, hard in mijn hand kneep. Ik kneep hard terug en knipperde met mijn ogen zodat ik de tranen tegen kon houden. Deze dag kon echt niet erger worden.
JE LEEST
Volwassenen gezocht.
RandomWat doe je als blijkt dat opeens alle volwassenen uit jou kleine dorp weg blijken te zijn en je geen contact hebt met andere dorpen of volwassenen?
