Καθος περπατάω ακούω κάποιον να φωναζει το όνομα μου, ποιος είναι πάλι?!?! Γυρνάω και βλέπω την Violet να μου κάνει νόημα με το χερι της.
V:"Περιμενε με" φωναζει για να την ακούσω. Έρχεται γρήγορα προς το μέρος μου
"Καλώς την"
V:"Δεν θα πάθαινες κάτι άμα με περιμενες" λεει τσατισμενα
"Νόμιζα ότι θα σε έπαιρνε ο πατέρας σου"
V:"Τεσπα, πες μου πως πέρασες την ημέρα σου"
"Χαλια!!" Λέω νευρίασεμενα
V:"Γιατί, τι εγινε?"
"Ο Theo έγινε" ξεφισαω και κοιτάζω κάτω και η Violet με ενα βλέμμα "Ναι το ήξερα" και έχει τα χέρια της σταυρωμένα κάτω από το στήθος της
"Με έσπρωξε ένα παιδί και έπεσα πάνω του καταλαθος και αυτός κρατούσε ένα ποτήρι με τσάι και έπεσε όλο πάνω μου. Του ζήτησα συγνώμη αλλά όχι αυτός είναι τόσο ξεροκέφαλος που δεν την δέχτηκε και άρχισε να λέει τις μαλακιες του. Ξέρω εγώ ούτε καν που τον πείραξε που λέρωθηκε η μπλούζα μου, ο βλαμενος" τα είπα όλα αυτά με μια ανάσα, με αποτέλεσμα να γίνω όλο κόκκινη από το ζόρι μου.
Με κοιτάει η Violet, και πριν μιλήσει σκευτετε για λίγο
V:"Το περιμενα καμοια βελτιωση.Μην του δίνεις σημασία, δεν θα αλλάξει πότε η συμπεριφορά του. Πάντα έτσι θα είναι κομπλεξικός και ετσι" άκουσα καλα? Αλλά μου έλεγε το πρωί. Αυτό το κορίτσι με μπερδεύει
V:"Ναι ξέρω τι είπα το πρωι. Μην με κοιτάς ετσι" χαλαρώνω το βλέμμα μου και συνεχίζει "Πίστευα ότι αυτήν την συμπεριφορά που είχε απέναντι σου ήταν ένα σημάδι ότι του αρέσεις αλλά μετά τα σημερινά δεν το πιστεύω ποια" καθώς μου τα λέει αυτά νιώθω μια μικρή απογοήτευση καθως καταλαβαίνω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να του αρέσω. Καλά τι νόμιζα ότι θα του αρεσω? Αφού τον μισώ και με μισεί έλα τώρα ούτε στα όνειρα μου
Χωρίς να το καταλάβω έχουμε φτάσει έξω από το σπίτι μου. Πως πέρασε η ώρα τόσο γρήγορα?
V:"Γειά αγάπη μου τα λέμε αύριο και μην αφήνεις κανένα να σου χαλάει την ψυχολογία σου"
"Χάχα θα τι έχω υπόψη μου, Γειά τα λέμε αυριο"
Την αγκαλιαζω, βγάζω τα κλειδιά μου και ανοίγω την πόρτα, μπαίνω μέσα στο σπίτι και βλέπω την μητέρα μου να είναι στην κουζίνα και να ετοιμάζει το τραπέζι για το μεσημεριανό.
"Μαμά ήρθα" φωνάζω για να με ακούσει καθώς μπαίνω στην κουζίνα
Μ:"Καλός την, πως περασες?"
"Εε..όπως περνάω κάθε μέρα" της λεω και μου χαμογελάει
"Μαμά θα βγω το βράδυ"
Μ:"Να βγεις αγάπη μου, καλό θα σου κανει" μου απαντάει καθώς βάζει φαγητό στα πιάτα μας "Πάνε να φωνάξεις τον αδελφό σου για να φάμε"
"Εντάξει" λέω και σικωνωμαι πάνω "Geo κατέβα να φάμε" φωνάζω
Μ:"Δεν ένωουσαν αυτό αλλά τέλος πάντων" σηκώνω τα χέρια μου πανω για να δείξω ότι ποτέ δεν είπε κάτι τετιο. Με κοιτάζει η μητέρα μου και γελάει, είχα καιρό να την ακούσω να γελάει μου έλειψε το γέλιο της
Ακούμε σκαλιά να τρίζουν, γυρίζουμε τα κεφάλια μας και βλέπουμε τον Geo να μπαίνει στην κουζίνα.
G:"Hey, άκουσα ότι θα βγεις" Καλά αυτιά στους τοίχους έχει αυτό το παιδί.
"Ναι θα βγω με τα κοριτσια σε ένα καινούριο μπαρ που άνοιξε"
G:"οκ" και εκει τελιωνει η συζήτηση μας...
Τρώμε και λέμε πως περάσαμε την μέρα μας, πως οι καθηγητές μας είναι άστα να πάνε και εγώ με τον αδερφό μου κοροϊδεύουμε τον μαθηματικό μας καθώς έχουμε σκάσει στα γέλια.
Μόλις τελιωνω το φαγητό μου ανεβαίνω πάνω στο δωμάτιο μου, βάζω να ακούσω μουσική και διαβάζω λίγο. Δεν χρειάζεται να κάνω όλα τα μαθήματα μου αφού είναι Παρασκευή σήμερα και αύριο δεν έχουμε σχολείο. Καθώς διάβαζα με περνει ο ύπνος ακούγοντας το Moments των One direction (Και ναι είμαι directioner)
.
.
.
Ξυπνάω από τις φωνές που έρχονται απι δώματιο μου, τι σκατα? Τι ώρα είναι? Ανοίγω τα μάτια μου πανικοβλητη και ψάχνω για το κινητό μου για να δω την ώρα. Fuck! Είναι 7 ποο πρέπει να απικημηθηκα γυρνάω το κεφάλι μου και αντικρίζω τις δυο κολλητες μου να με κοιτάνε
Ν:"Προσπαθούμε εδώ και μια ώρα να σε ξυπνήσουμε"
"Πλάκα κανεις?" Πόσες ώρες κοιμόμουνα?!
Σ:"Κι ομως. Κοιμάσαι τα βράδια τέλος παντόν?"
"Δεν...Θα το συζητήσουμε αυτό τώρα" λέω γρήγορα για να αποφύγω αυτήν την συζήτηση αυτή την στιγμή. Δεν είμαι ακόμα έτοιμη για να κάνω αυτή την συζήτηση μαζί τους
Ν:"Όταν το αποφάσεις πες μας το"
Της απαντώ νευοντας, πραγματικά άμα δεν τις είχα δεν θα ήξερα τι θα έκανα μου έχουν στιριχτει τόσο πολύ.
Σ:"Τεσπα, δεν θα προλαβουμε να ετοιμαστούμε. Πηγενε εσύ για μπάνιο και εγώ θα κάτσω εδώ με την Νικόλ να την βοηθήσω με τα μαλλιά."
"Εντάξει πάω" πάω να φύγω αλλά πριν φυγω γυρίζω το κεφαλι μου περνώ μια ανάσα. "Σας αγαπώ, τόσο πολύ και σας ευχαριστώ που με καταλαμβενετε"
Ν:"Και εμείς σε αγαπάμε" έρχονται και με αγκαλιάζουν σφικτά, βγαίνω από την ζεστη αγκαλιά τους και βαδιζω προς το μπάνιο
Γδύνομαι, και μπαίνω μέσα στην μπανιέρα. Ζεστό νερό με λουζει κάνοντας το σώμα μου να ηρεμήσει, στα αλήθεια το χριαζομουν τόσο πολύ αυτό το μπανιο. Περνώ το σαμπουάν με άρωμα βανίλιας και βάζω λίγο στο χέρι μου και στην συνέχεια το τρίβω στο κεφάλι μου. Καθώς είμαι κάτω από το καυτό νερό σκέφτομαι, διάφορα πράγματα που με απασχολούν αυτές τις μέρες και τους τρόπους αντιμετώπιση τους.
Δεν καταλαβαίνω πόσο γρήγορα παίρνει η ώρα πάρα μόνο όταν ακούω ένα χτύπημα στη πόρτα και την φωνή της Νικόλ από έξω
Ν:"Ζεις? Μισή ώρα είσαι εκεί μεσα" φωναζει
"Ναι τώρα τελιωσα" κλίνω την βρύση βάζω την πετσέτα μου και βγαίνω από την μπανιέρα. Ύστερα βάζω τα εσώρουχα μου χτενίζω τα μαλλιά μου και στην συνέχεια τα στεγνώνω με το πιστολάκι κάνοντας τα ίσια.
Τραγουδάω το Drag me down των one direction παθιασμένη από το τραγούδι και απωροφημενει στον δικό μου κόσμο όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα με αποτέλεσμα να ούρλιαξω τόσο δυνατά που να με πονέσει ο λαιμός μου
"Γαμωτο Σελ πόσες φορές σου έχω πει μην το κάνεις αυτό όταν στεγνώνω τα μαλλιά μου?! Με τρόμαξες παλι"
Σ:"Σορρυ αλλά το ξέρεις πόσο το λατρεύω να το κάνω αυτό" κρατιέται από το πομωλο της πόρτας για να μην πέσει κάτω από τα γέλια. Άαα μου έρχεται να της δωσο κάμοια σφαλιάρα να σκασει.
"Φύγε και σταμάτα να γελάς. Ξουτ από εδω" της λεω σπρώχνοντας την έξω από την πόρτα.
Σ:"Καλά, καλά"
Μόλις βγαίνει έξω την ακουω να έχει σκάσει στα γέλια μαζί με την Νικόλ, αλίμονο. Θα δουν τι θα πάθουν μια μέρα βουχαχααα.
Αφήνω το πιστολάκι αφού στέγνωσα όλα τα μαλλιά μου κάνοντας τα ίσια , βάζω την ρόμπα και τις παντόφλες μου και κατευθύνομαι προς την πόρτα.
Όχ παναγία μου να δω πως θα με κανουν τα κοριτσια ο θες μαζί μου, γυρίζω το χερούλι με ένα μικρό χαμογελο.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
HeyΑυτό είναι το σημερινό παρτ είναι λίγο μεγαλύτερο από τα άλλα δύο που έχω γράψει, και έχω να πω ότι από εδώ και περα αρχίζει να έχει περισσότερη δράση επισεις τα κεφάλια θα είναι ποιο μεγάλα.
Ελπίζω να σας άρεσε το σημερινό παρτ. Μην ξεχασετε να κανετε vote και comment, love you
-E
YOU ARE READING
Messy Life
Teen Fiction"Ημασταν σαν το φεγγάρι και τον ήλιο τόσο κοντά αλλά τόσο μακριά " Μετά από ένα τρομερό γεγονός που έγινε αλλάζουν ολα. Χιλιάδες συναισθήματα πλυμιριζουν ο ένας τον άλλον. Καθώς εμπλέκονται δύο αγόρια, η ζωή της Ελινας βρίσκεται σε ποιο δύσκολη θέση...