Sıcaklık. Bilincim yavaş yavaş kendine gelirken etrafımı saran sıcaklığa anlam vermeye çalışıyordum .
Kollarımda ve karın bölgemde hissettigim sıcaklığın yanına bir de boynumda can bulan nefes sesiyle gözlerim anında açıldı.
İlk başta bulanık olan görüntüyle bir an başım döndü. Açıp tekrar denedim .Bulanık olan görüntü yavaştan netleşirken gözlerimle etrafı taradım .
Sanki çok yorgun muşum gibi hissetmem normal miydi ? Her yerim ağrıyor üzerime bir ağırlık çöküyor gibi hissediyordum .
Etrafıma anlam vermeye çalışırken tanıdık gelen büyük kitaplığa baktım . Daha sonrada fark ettiğim ve üzerinde bulunduğum siyah yatakla her şey kafam da yerleşmeye başlamıştı.
Ah ,Ateş in odasınday dım ve onun yatağında uyuyordum üstelik boynumda hissettiğim yakıcı nefesin sahibi de sanırım oydu . İyiymiş.
Ne ! Onun yatağında onunla mı uyuyordum ? Zor da olsa biraz yerimde kıpırdandım ve hızla arkamda masumca uyuyan Ateşe baktım.
Sıkıca etrafıma sardığı güçlü kolları zaten sıcak olan havada beni daha da bir sıcağa boğmuştu . Burada olduğuma mı şaşırsam yoksa şu anda kollarını bana dolaşmış olan Ateşe mi şaşırsam ?
Neden burada olduğuma dair hiç bir fikrim yoktu . En son hatırladığım şey bilincimin kaybolmuş olmasıydı.
Başımı yavaşça ovdum ve neler olduğunu hatırlamak için. Beynimi zorlandım . Yavaştan görüntüler zihnime dolduğunda yerimde kıpırdandım .
"Ateş ? " diye hafifçe onu dürttüğümde beni hiç umursamadan sarılışını sıklaştırırken rahatsızlığın tüm bedeni mi sardığını hissettim .
Bayılma anımı hatırlaya biliyordum . Dikkatsizliğime denk gelmisti ve babamın rüyasından sonra bu durum kaçınılmaz olmuştu.
Arabanın tiz tekerlek çığlığı, Ateşin adımı güçlüce bağırışı ,arka plan da duyulan polis ve ambulans sesi ... Nasıl olduğunu bile anlamamıştım sanırım kulağımda ki kulaklıktan dolayı dikkatim dağılmış zihnim fazla dolmuştu .
Peki neden bir hastane de falan değil de Ateşin evindeydim ? Yan tarafıma bir bakış attığım da gördüğüm saatle dudaklarım aralandı ve gözlerim hızla irileşti .
Ne ! Saat 20.31 mı ? Annem ? Eve çok geç kalmıştım . Telefonum neredeydi benim ? Ateşin sık kollarından çıkmaya çalıştım ama pek de işe yaramamıştı.
Allahım annem delirmiş olmalıydı. Tekrar denedim ve omzunu sarsmaya çalıştım . Tabi bunu yapmak için o sıkı kolları arasında ona dönmem gerekmişti.
Ve ben bunu yapana kadar canım çıkmış nefes nefese kalmıştım.
"Ateş uyan ! Lanet olsun benim burada ne işim var ?" bir yandan bağırıyor bir yandan da Ateşi uyandırmaya çalışıyordum.
Ateş zorda olsa gözlerini homurdanarak açtı. Tatlı mavi liğin kol gezdiği gözleri o kadar güzel görünmüştü ki . Saçlarında doğal bir dağınıklık hakimdi . İki üç tutamı yine her zaman ki gibi asi bir görüntüyle alnına dökülmüştü.
Sinirli bakışlarını bana yönlendirdi. Benden biraz uzaklaşması üzerine yattığım yerde yavaşça doğruldum ve dik oturdum .
Ah , utanç sonunda bedenimi sarmıştı. İçinde bulunduğum durum gercekten utanç vericiydi . Sadece neredeyse bir aydır tanıdığım biriyle aynı yatakta uyumuştum . Ellerim karıncalanıp titreme belirtileri gösterdiği anda ellerimi yumruk haline getirdim .
