MULTİMEDYA ; ATEŞ ARSLAN
ŞARKI ; FAYDE I KİSS YOUR HEARTH
____________________________________________
Özür dilerim Ateş... Özür dilerim Ateş... Özür dilerim Ateş.... Ahhhh ! Babamın sözleri sanki kendini hiç unutturmak istemiyormuş gibi sürekli beynimde yankılanıp duruyordu.
O zamanlarda beynimi tarumar eden bu sözler geçen bu iki yol boyunca da hiç bir anlam kazanamamıştı.
Annemin bana her şeyi açıklayacağını söyleyen babamın sözleri hiç bir sonuç getirmemişti.
Anneme bu konuyu açamaya çalıştığımda paniklemiş ,eli ayağı birbirine girmişti.
Buna rağmen hiç bir şey bilmediğini babamın vurulmanın etkisiyle sayıkladığını , kafamı meşgul edecek bir şey olmadığını söylemişti.
Bunun hiç mantıklı olmadığını biliyordum, ama annem den de hiç bir şey öğrenemeyeceğim gün gibi ortadaydı. O yüzden konuyu üstelememiş içimde ki yangın ve acıyla baş etmesini öğrenmeye çalışmıştım.
Babamın ölümün den sonra bir çok konuda bilgi edinmiştim. İlk önce düşmanlarından başlamıştım. Babam sonuçta bir polisti ve düşmanları da oldukça çoktu.
Düşmanlarla baş edebilmek için bir ara boksörlükle uğraşmıştım. Kendimi bir şekilde korumam gerekiyordu. Kavgalar konusun da o kadar acımasızdım ki ...
O zamanlar yüzüm de oluşan yaralar sanki yüreğimin temsilcisi gibi kanlı ve kabukluydu.
Ediz bana çok yardım etmişti evet ama bunu hiç istememişti.
Karanlığa çekileceğimi biliyordu ve bu yüzden de yanım da olmak şartıyla bana yardım etmeyi kabul etmişti. O kadar çok yalvarmıştı ki bu yoldan dönmem için...
Kulaklarımı herkese karşı tıkamış sadece karanlığın ürpertici uğultusunu dinlemiştim.
Onu yanımda bulunduruyordum evet ama ona da diğerleri kadar uzak diğerleri kadar mesafeliydim. Tabi ki Ediz buna hiç izin vermez her zaman bana oldukça yakın davranırdı.
2 yıl kadar bir süre boyunca çekildiğim bu bataklıkta babamın katiline dair bir iz aradım. Küçük ip uçları dışında hiç bir şey bulamamıştık.
Uzun uğraşlarım bir süre sonra geleceğimin önüne geçmeye başladığında Ediz buna şiddetle karşı çıktı ve beni derslerime yönlendirdi.
Her ne kadar bunu asla istemesem de babamın son isteğini gerçekleştirmek için bunların hepsinden vazgeçtim . Ve işleri polislerin devamını getirmesini bekledim.
Uzun çabalarım sonucun da Boğaziçi Üniversitesi Edebiyat bölümünü kazandım. Tam vazgeçtikten sonra o geldi. Ateş Arslan...
Bir şeyler ters gidiyordu ve ben de bunu fark edebiliyordum. Belki de babamın bahsettiği Ateş o değildi.
Biliyorum bu dünya da yüzlerce Ateş varken neden ondan yana şüpheleniyordum ki ? Ahh ! kimi kandırıyorum ki onun olduğuna dair içimde oluşan bu güçlü his fazla kuvvetliydi. İsmini ilk duyduğumda içimde oluşan
fırtına tarif edilemez bir biçimde kavurucu ve yok ediciydi.
Hem o olmasını istiyordum hem de olmamasını istiyordum. Onun hakkında bilgi almalıydım ama nasıl ? Hızlıca telefonumu elime aldım ve sosyal medyada Ateş Arslanı aradım. Ama hiç bir sonuç vermemişti.
