Hiç hayal kurdunuz mu siz? Hayallerin içinde bir dünya yarattınız mı? Peki ya mucizeler, mucizelere inandınız mı? Ben inandım. Hep bir gün her şeyin değişeceğine umut ettim. Hayaller kurdum ve bir gün onların gerçek olacağı inancıyla yaşadım. Benim hayalim ne miydi?
Söyleyeyim. Benim hayalim bir gün Allah tarafından güzelleştirilmek. Bazıları için bu komik gelebilir, ama ben buna inanıyorum. Ben buna hep inandım, inanıyorum ve inanacağım. Çocukca biliyorum! Her kesin bir hayali olur ya, işte benim de hayalim bu.
Eğer bir gün Allah beni güzelleştirirse, benim Usagi Tsukino'm gibi güzelleştirsin isterim. Tanımayanlar için söylüyorum, o Ay Savaşçısı animesinin kahramanı. Hayal işte! Çocukca bir hayal!
Gelelim gerçek hayata. Hayat çok gariptir. Kimileri için güzel başlar ve güzel biter, kimileri için kötü başlar ve kötü biter. Veya bunun tam tersi. Benim için de bugün kötü bir başlangıçtı. Yada bana öyle geliyordu.
Yıl 2020
Dünyamız yıllar içinde değişti. Şimdi her şey başka. Geçen yıldan uzay devri resmen başladı. Uzay devri derken, insanlar artık rahatça uzaya uça biliyorlar. Tabi bunun bizim gibi fakirlerle uzaktan yakından ilgisi bile yok!
Odamda oturmuş şarkı dinliyordum. Ben öyle yenilikçi bir kız değilimdir. Eskileri çok severim. Bu yüzden de eski şarkıcıların şarkılarını dinliyorum. Mesela: Müslüm Maqomayev, Reşit Behbudov, Şevket Elekberova ve başka şarkıcıları dinlerim hep. Bana ne canım yeniliklerden! Hem ne demiş atalarımız ' geçmişi olmayanın, geleceği de olamaz'. Ben de geçmişimi asla unutuyorum. Şimdi de Reşit Behbudov'u dinliyorum. Ve tabi şarkıya eşlik ederek:
Fikrindən gecələr yata bilmirəm
Bu fikri başımdan ata bilmirəm
Neyləyim ki, sənə çata bilmirəm
Ayrılıq, ayrılıq, aman ayrılıq
Hər bir dərddən olar, yaman ayrılıq.
Uzundur hicrindən qara gecələr
Vurubdur qəlbimə yara gecələr
Bilmirəm ki, gedim hara gecələr
Ayrılıq, ayrılıq, aman ayrılıq
Hər bir dərddən olar, yaman ayrılıq.
Odamın kapısı çaldı.
" Gel "
Annem yanıma geldi. Bana sarıldı. Tabi bende karşılık verdim. Ellerimi tuttu:
" Ne oluyor, anne?"
" Kızım. Ben gerçekten üzgünüm. Ama bu babanın kararı "
" Ne kararından bahsediyorsun? "
" ... "
" Korkutma beni, hadi söyle "
" Bugün seni istemeye gelecekler. Aslında istemek değil de, yani kızım. Ayeşin babasıyla baban anlaşmış sizi evlendirecekler. Bugün düğün tarihi belli olacak "
" Dur, dur. Ne düğünü, ne evlenmesinden bahsediyorsun? Ben daha 19 yaşındayım, evlenemem ya... Babam bunu nasıl yapar? Benim adıma nasıl karar verir? "
" Borçlarımız yüzünden "
" Ne yani, borçları yüzünden kızını satılık bir eşya gibi satacak mı? "
" Üzgünüm, kızım. Ama baban da, ben de buna mecburuz. Gerçekten, üzgünüm "
" Hayır, anne. Üzgün olan sen değilsin, benim! Bana acımıyor musunuz? Benim hayallerim, isteklerim ne olacak? Ben Üniversite'ye boşu boşuna mı girdim? Ben okuyacağım. Gazeteci yazar olacağım ya..." dedim ve ağlamaya başladım. Annem alnımdan öptü.
