Ayrılık Oyunları ilgili bi çok güzel dilek aldım okuyan herkese teşekkürler ^_^
♡ İyi okumalar okurlarım ♡
Multimedia:Nehir ve Ezgi
*********
Gülüşmemiz lazım...
Bu cümle neden beni yerden yere vurup bi o kadarda mutlu ediyordu,ben mutlu mu olmuştum şimdi? O kadar uzun zamandan sonra mutlu kelimesini kendim için mi kullanmıştım normalde etrafımdakilere nasılda mutlular nasılda dertleri yok derdim şimdi ise bi mesaj beni mutlu etmişti ama ne yapacaktım ki hayır yani ne bekliyorum okulun gözde yakışıklısı bana mı aşık olmuştu hemde buraya daha yeni gelmişken ilk görüşte aşk mı olur,hiç inandırıcı değildi bu.Kesin bana oyun oynayacaklardı yeni oyuncakları ben olucaktım,hem kimse beni sevmedi ki sevilme ne pek bilmem ben... Anne baba sevgisi görmedim diğer sevgiler bunu doldurmuyor, doldurmuyacak hep sevgi eksikliğim olucak ve ilacı yok.
Gezinip durmaktan bi hal olmuştum ama cevap vermiyecektim kimsenin eğlencesi olmaya niyetim yoktu yatağa geçip battaniyeyi boynuma kadar çekip cenin pozisyonunda uyumaya çalıştım en sevdiğim uyuma şekli buydu.
Saat 03:19 ve ben uyuyamıyorum sağa döndüm sola döndüm yok olmuyor en iyisi kalkıp bişeylerle uğraşmaktı dayanamayıp yataktan kalktım pofuduk terliklerimi ayağıma geçirip çalışma masama doğru gidip döner sandalyeye oturup odanın içinde bi o yana bi bu yana git gel yaptım,telefonu elime alıp whatsappa girdim hala çevrimiçi 'ne bekliyorsunki sanki senin cevabını vermen için uyumadı ' diye söyledim ama duramadım bu huyumdan nefret ederdim hep,sabırsız ve meraklı olma huyumdan...
"Hayır arayamazsın"
diye mesajı attım anında mavi tik oldu şimdi beni mi bekliyordu biri bana önem vermişti Ezgi dışında şaşırdım açıkçası hemde çok şaşırdım.
"Üzdüm sanırım seni bileklik olayı için özür dileyecektim sadece"
"Anladım sorun değil"
görüldü,ama cevap yok ne bekliyordum ki sana aşığım mı demesini buydu değerin Nehir hanım görüldü yapılıp cevap verilmemesi canım sıkılmıştı sandalyemi masaya doğru itekleyip masanın önünde durdum uyku tutmazdı zaten bu saatten sonra, bende kulaklığı takıp yine çizim yapacaktım güzel sanatlar okumadım ayrıca bi resim kursuna gitmedim ama çizimim oldukça iyiydi can sıkıntısına birebirdi...
Sabah olmuştu güneşin odaya girmesi bunu destekliyordu.Okul vardı yine hazırlık falan Ezgi işlerini erken halletmiş geliyordu bugün tek sevindirici olay buydu sanırım bugün için yine bi kıyafet seçiminden sonra üstümü değiştirip saçımı yaptım bu aralar düz yada dalgalı yapıp açık bırakıyorum çünkü eylül ve rüzgar var...
Odadan çıkıp salona geçtim annem daha uyanmamıştı bugün erken gidecektim otur otur sıkılmıştım geceden sabaha.Dış kapıyı sessizce açıp ayakkabılıktan spor ayakkabılarımı alıp kapının önüne attım daha sonra çantamı yana bırakıp ayakkabımın ipleri kurdela yapmak için eğildim o sırada üst kattan ıslık çala çala ve merdivenin korkuluklarına vura vura inen birini gördüm Emir'i
"Günaydın " dedim
"Günaydın okula mı? "
"Evet uyku tutmadı erken gidicem"
"Hadi beraber gidelim bende okula gidiyorum "
dedi bende kabul ettim araba evimizin önünde park edilmişti ikimizde arabaya bindik yol boyunca tek kelime bile etmedik ikimizde okula vardığımızda otoparka girdi arabayı park etti konuşacak gibi hissettim ve öylede oldu
