Ayağa kalktım kendimi toparladım ve koridora çıkmaya hazırlandım. Arkamdan bir ses "dur" diye bağırdı. Ne olduğunu anlayamamıştım. Arkama döndüm baktım ve o çocuk. Koşarak Yanıma geldi ve bana " olanlar için çok üzgünüm" dedi. Bende " neden üzgünsün ? " diye sordum. "Seni küçük duruma düşürmek istememiştim" dedi. Bende "önemli değil" dedim. Ve bana gülümsedi. Hâla ne olduğu konusunda hiç bir fikrim yoktu. Arkamı döndüm ve koridora çıktım. Yavaş adımlarla yürümeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İLK KIVILCIM
Teen FictionTam herşey bitti zannederken,artık ümidim kalmamışken girdin hayatıma. İstememiştim. Seni hayatımdan çıkartmaya çalışırken fark ettim ki sensiz bir saniye bile duramıyorum. Seninle konuşmamaya çalışırken fark ettim ki seninle konuşmak için ölüyorum...
