Bulutlar Da Ağlar

&Bölüm 1&

6 yaşımdaydım parkta oynarken çocukların benimle dalga geçtiğini hatırlıyorum. Çocuklar hep alay ederdi zaten benimle senin gözlerin görmüyo ! hep merak ettim Annemi, Babamı,renkleri,hayatı tüm dünyayı. Ama herşeye rağmen ayaktaydım dimdik ayakta. Yazı yazmayı,hikaye okumayı hiç bir zaman öğrenemedim hep bir tarafım eksik kaldı benim. Hayatı dinleyerek yaşıyordum ben en sevdiğim şair Aşık Veyseldi o da hayatı benim gibi dinleyerek yaşıyordu ve hiç bir zaman yılmıyordu. İdolümdü o benim. Şair olamasamda yazar olacaktım ben. Evet yazamıyorum ama konuşabiliyorum. Belki duygularımı kendim aktaramıyorum kağıtlara belki hırsa bürünüp geceleri masa başlarında yazı yazamıyorum ama ben seviyorum biliyor musunuz ? Ben herşeye rağmen hayatı seviyorum. Benim arkadaşlarım yoktu dedim ya dışlanırdım ben sevilmeyen çocuk olurdum hep ilkokula başladığımda çok zorda olsa okuma yazma öğrenebileceğimi söylemişlerdi bu benim hayallerime giden yoldu bunu başaracaktım zor veya kolay umrumda değildi. Kabartmalı harflerle okuma yazma öğrenecektim hayatımı değiştirecek haberi almıştım. Ama bu düşündüğümden de zor oldu başaramadım... Annem ve babam bu denli üzgünlüğüm karşısında çok şaşırmıştı. Artık hayata karşı olan tüm ümidimi yitirmiş yemeden içmeden kesilmiştim. Babannem vardı benim ailemden sonra hayatımda ki en önemli varlık Babannem. Hiç bir zaman pes etmememi o öğretmişti bana umudun ne demek olduğunu her şartlar altında gülümsemeyi ve en önemlisi şükr etmeyi. Çok severdim babannemi her mutlu anımı onunla geçirirdim bana diğer insanlardan farklı değilmişim gibi davranırdı hep. Onun yanında kendimi değerli hissederdim. Bir ekim sabahıydı babannem Ankaranın Sincan semtinde oturuyordu evde tektik sabah kalktığımda babannemi uyandırmaya çalıştım ne yaparsam yapayım babannem uyanmadı bir daha denedim binlerce kez denedim olmadı.. Babannem sonsuz uykusuna yatmıştı.. Deliler gibi koşmaya başladım masalara duvarlara çarptım düştüm en büyük acıyı yaşadım.. Bağırdım boğazım yırtılana dek bağırdım yetmedi.. Hiç bir ses Babannemi uyandırmaya yetmedi