Bir sabah uyanirsin,açarsın gözlerini bakarsın ki yanlızsın.
Birilerine günaydın demek istersin,fakat kimsen yoktur.
Tekrar kapatirsin gözlerini düşünmemeye çalışırsın.
Tekrardan uykuya dalmak için çabalarsın.
Ama olmaz,o yanlızlık bir kere vurulmuştur yüzüne.
Kalkarsın yatağından sürüne sürüne.
Açarsın pencereni,odan bir sokak arasına bakmaktadır.Kaldirirsin kafani
O mavilik.
Bakarsin,bakarsin.
Derin bir nefes alirsin.Sonra kulağina disarda oynayan masum cocuklarin sesleri takılır.En büyük sorunları oyun oynamak.
Gülümsersin,Ve bi o kadarda üzülürsün.
Böyle bir dünyada büyüyecekleri için.
Gözlerin dolar,düşünmemeye çalisirsin.
Kapatirsin pencereni,çekersin perdeni
Ve yine o karanlik oda,yine o yanlizlik.
Saatin sesini duyarsin sadece.O sana kader yoldaşligi yapar.Uzunca bi süre dinlersin dinlersin.
Aslinda yanliz degilsindir.
Kafanda çozum bulamadiğin binlerce derdin sana eşlik etmektedir.
Yalnizliğini muzikle susturmak istersin.Ama o muzik seni daha çok acıtır..
Ne yaparsan yap geçmez o his.
Susturamassın kafandaki sesleri.
Sanki en buyuk kaçismiş gibi uykuya sıgınırsın...
