one.

45 6 8
                                    

Sneeuwvlokken landen zacht op de grond. Ik staar ernaar. Mijn hart bonst langzaam. Ik word rustig. Ik verdrink in mijn gedachten dat ik  langs de besneeuwde bomen loop, helemaal alleen. In een rustgevent bos. "DONK" Ik schiet uit mijn gedachten en hoor een harde knal. Ik kijk door mijn raam en helemaal beneden ligt een vogel op de grond. Ik geef het niet veel aandacht ookal vind ik het zielig. Ik kijk naar mijn lege witte kamer. Het lijkt op de sneeuw buiten, maar dan saaier. Ik leun tegen de muur en zak naar beneden. Ik weet dat dit hier mijn laatste keer is. Binnen enkele minuten vertrekken we naar ons nieuwe huis. Ik heb totaal geen idee waar mijn vader me naartoe zou brengen. Alles laat ik gewoon op me afkomen. Ik besloot om voor de laatste keer door mijn raam te kijken. Vogels zochten voor wormen terwijl de egeltjes hun winterslaap houden. Mijn vader doet de autodeur open en geeft een teken dat ik moet komen. Ik stap naar mijn deur, kijk nog voor de laatste keer naar mijn kamer en loop naar beneden. Ik mag zeker mijn handschoenen niet vergeten aan te doen . Ik heb namelijk een allergie aan sneeuw. Het mooiste wat je maar kan zien, ben ik allergisch aan. Dat ontdekte ik toen ik 4 was, en mijn moeder nog leefde. Ik maakte sneeuwengeltjes en na een paar uur werden mijn handen helemaal rood en zelfs paars en ze begonnen te zwellen. Mijn vader vertelt niet zo veel over mijn allergieën. Want ik heb er meer. Telkens als ik er over wil praten zegt hij:"megan, daar weet ik helemaal niks meer van." Ik zie telkens aan zijn houding dat hij liegt. Maar bon, ik stap in de auto maar ik draai mijn hoofd weg van ons huis. hoe minder ik me herinner, hoe beter. We rijden langs lange wegen die volgens mij geen einde meer hebben. Het is ver weg telkens zie ik meer sneeuw. Het doet me goed maar toch ben ik niet enthousiast. Ik zal het niet missen want ik had toch niet echt vrienden. Ik ben vrij verlegen als ik eerlijk moet zijn. Het slome gerijd van de auto wiegt me in slaap. Ik kijk door het raam , zie bossen maar die zijn helemaal wit. Langzaam vallen mijn ogen dicht.

❄Different Winter❄ (Dutch)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu