O gün gerçekten çok ama çok heyecanlıydım. En sevdiğim grup
okulumuza gelicekti. Çok mutluydum. Katılmayı onları dinlemeyi
gerçekten çok istiyordum. İnşallah annem izin verir diye içimden
tekrarlaya tekrarlaya eve doğru yüruyordum.
Eve geldiğimde kapıyı çaldım ve annem beni kapıda karşıladı her zaman olduğu gibi. Nasıl olduğumu sordu. Herşeyin yolunda gittiğini söyleyince derin bir oh çekti. Hiç birşey anlamamıştım. Annem normalden farklı davranıyordu.
Akşam yemekte birşeylerin ters gittiğini anlamıştım. Annem de birşeyler vardı. Hiçbirşey söylemiyordu bana. Neler oluyordu. Korkuyordum. Aynı zamanda sinirliydim. Neden hiçbirşey söylemiyordu neden? Sıkılmıştım.
- Anne neler oluyor?
- Neden böylesin, neyin var?
Annem hiçbirşey söylemiyordu. Resmen konuşmaması için onu tehdit eden birisi varmıscasına susuyordu. Susmak. Annemin hiç sevmediği şey. Çok konuşkan biriydi annem. Anlamıyordum. Neredeyse elli kere neyin var? Diye sormuştum ama cevap alamamıştım. Artık sinirlerim artmaya başladı ve en sonunda bağırarak,
- Niye susuyorsun anne?
- Niye cevap vermiyorsun?
Sonunda konuşmuştu. Bana herşeyin yolunda olduğunu sadece biraz hasta olduğunu söyledi. Sustum. Bu sefer ben sustum. Peki dedim.
Evet, artık yarın akşamki konsere gidip gidemeyeceğimi sorma zamanı gelmişti. Annemin bu yaptıkları nedeniyle neredeyse sormayı unutuyordum. Ve sordum. Bana 5n 1k sorularından sonra gidebileceğimi söyledi. Sorgulayışından sonra rahatlamıştım doğrusu.
Sofrayı toplayıp odama çıktım. Ve yarınki konsere gelebileceğimi söylemek için en iyi arkadaşımı aramaya karar verdim. Onu gerçekten çok seviyordum. Benim kadar müziği sevmesede dinlemeyi en az ben kadar çok seviyordu. Telefon 2-3 kez çaldıktan sonra telefonu açtı.
-Sonunda arayabildin. Ee nasıl geçti izin alabildin mi?
Ona gelemeyeceğimi söyleyerek şaka yaptım. Çok üzüldü. Bende şaka yaptığımı söyledim.
-Gerizekalı! Ödüm koptu. Ağlayacaktım neredeyse. Sensiz zevki çıkmazdı. Neyse kapatıyorum. Yarın okulda görüşürüz.
Ceren'i gerçekten çok seviyorum. Pardon adından bahsetmemiştim değil mi?
Sabah annemin okula geç kalacaksın kal artık bağırışlarıyla uyandım. Hala kötü gibiydi. Neyse diyerek okula doğru yürümeye başladım. Çok heyecanlıydım. Konsere saatler kalmıştı. Ders zili çaldı. Sabah servisi kaçırdığımdan dolayı dersede geç girdim. O servisçi amca beni 1 dakika bile beklemez. Sinir bozucu. Derse girmemle sınıftaki herkesin gözlerinin beni incelemesi aynı anda olmuştu. Ceren'in yanına oturmamla hocanın (matematik hocası hiç çekilmez) bana bağırması bir oldu. Neyseki ödevleri yapmıştım. Yoksa iyice kızacaktı.
Son derstende çıktıktan sonra heyecanım iyice artmıştı. Hızlı adımlarla eve geldiğimde nefes nefese kalmıştım. Hemen bir bardak su içip hazırlanmaya odama çıktım. Giyindim. Gerçekten çok şık olmuştum. Kimse önüme geçemezdi. Yeni aldığım mor elbisem sarı saçlarım ve botlarımla çok güzel bir görüntü oluşturmuştu. Artık hazırdım. Okula gittim neredeyse herkes ordaydı. Ceren'i bulmakta zorlanmıştım. En sonunda konser başladı. En sevdiğim grup en sevdiğim şarkıyla karşımdaydı. Mutluluktan yerimde duramıyordum.
Konserin sonlarına doğru sahneye bir kişinin gelip grupla şarkı söylemesi için çağırdılar. Her sene yapıyorlar tabi. Kimse istememişti. Taki grup benim ismimi söyleyene kadar. Bi arkadaşım (kesin en sevdiğim 2. Arkadaşım sena) benim sesimin çok güzel olduğunu söyleyip ismimi vermişti. İsmimin salonda yankılanmasıyla sahneye çıktım. Heyecandan neredeyse düşecektim. Ve orkestra şarkıya girdi. Neyseki heyecandan şarkının sözlerini unutmamıştım. En sevdiğim grubun şarkısının sözlerini unutmamda bi acayip olurdu doğrusu.
Şarkı bitti. Herkes arkışlıyordu. Ve heyecandan orada bayıldım. Yani bayılmışım. Hastanede annem söylemişti. Herşey çok normaken niye böyle olmuştu ki?
Annem sanki bana birşey söyliyecekmiş gibi bakıyordu.
-Anne neyin var? Ne oldu?
Annem hala bana kocaman gözlerle bakıyordu. Ve en sonunda olanları anlatmaya başladı. "BABAM GELMİŞ". Resmen bizi 15 sene önce daha ben küçücükken bırakan babam gelmiş.
Şimdi herşeyi anlıyordum. Annemin neden öyle davrandığını, hallerini, hareketlerini. Şimdi anlıyordum annemi...
