Asker Okulu

10.Bölüm

Yeni bölüm geldii :)İnşallah beyenirsiniz :)

Başımı gömdüğüm masadan hızla kaldırdım.Aral karşımda rahat bir biçimde sandalyeye arkasını yaslamış alayla bana bakıyordu.Ulan adamın alaylı bakışları bile karizmatik!

Öylece mal mal Aral'a baktığımı fark edip gözlerimi bir kaç kez kırpıştırdım.Kendime geldiğimde;

''Hayır tabii ki!Neden sen gidince hayattan bezeyim ki?Aksine sen olmayınca daha rahattım!''Diye söylendim ve kollarımı göğüslerimin altında birleştirdim.

''Evet bu rahatlık sana fazla gelmiş.Hem de Mert'le konuşma dediğim halde muhattap olacak kadar''Dedi adeta tıslayarak.

İyi de bu nereden öğrenmişti ki benim Mert ile konuştuğumu?Kaşlarımı çattım.

''Sen nereden biliyorsun?''

Aral kaşlarını önce havaya kaldırdı sonra tekrardan ciddileşti.

''En azından inkar etmedin''Diye mırıldanarak gözlerini etrafta gezdirdi.

''Sen burda değildin.Nerden öğrendin?''Diye sordum tekrardan.

''Gitmeden önce senin yaptıklarını bana söylemesi için bir kaç kişi ayarlamış olabilirim''Dedi gıcık bir şekilde sırıtarak.Şuan gerçekten de O güzel yüzünü dağıtmak istiyordum.Ki birdaha böyle sırıtamasın.

''Beni rahat bırak''Dedim ve ayaklandım.Adam tutmuş resmen ya!Yok bu çocuk bana rahat vermez.En iyisi...Of!Hiç bir yere gidemem ki!

Yanından çıkışa doğru gidecekken kolumdan tutarak geriye doğru sendelememi sağladı.Ciddileşmiş yüzünü görünce tırsmadım değil yani.Ama belli etmedim.

''Ne?''Dedim en kaba halimle.

''Seni rahat bırakmayacağım.Bana yardım edeceğini söyledin.Hiç bir şekilde kurtulamazssın''Diyerek her kelimeye bastırdı.Evet bir anlık onun o haline görünce yardım edeceğimi söylemiştim.O'da istememişti.Konu kapanmıştı.Şimdi ne değişti!?

''Sende istemediğini söyledin''Kolumu kurtarmaya çalıştım.Cık ladıktan sonra kolumu bıraktı.

''Şimdi istiyorum.Bu arada hele o Mert'le konuş bak ne yapıyorum.Şimdi odaya git''Bana emir verdi?Bana!?

''Konuşacağım!Odaya da gitmeyeceğim!''Bağırmamla birlikte bizi izleyenlerin sayısı da artmıştı.Aral sandalyesinden kalkarak tekrardan kolumu tuttu ve beni kendine çekti.Bir kaç kez çırpındım ama çok güzlüydü kurtulamıyordum!

''Bana karşı bağırma.Mert'le konuşma!Odaya git!Söylediklerimi yap!Yoksa çok kötü olur anladın mı?Sadece seni değil,bana karşı gelirsen sevdiklerininde canı yanar!''Ben korkudan titrerken O kulağıma bunları tıslarcasına fısıldamıştı.Yüzünü geri çekerek gözlerini benim korkudan muhtemelen bembeyaz kesilmiş yüzümde gezdirdi.

''Anladın mı?''

Hemen başımla onayladım.Kolumu sertçe bırakarak.sandalyeye geri oturdu.Bir kaç saniye olduğum yerde kaldıktan sonra etrafa bir göz attım.Herkez bakıyordu.Gözlerim Mert'in gözleriyle kesişince durdum.Değişik bakıyordu ve ben anlamıyordum.Masanın zeminle sertçe sürtüşme sesi kulaklarıma dolunca sıçradım.Aral bana hiçe iyi olmayan bakışlarla bakıyordu.

Daha fazla orda durmayarak yemekhaneden çıktım.Aptal!Geldi herşeyin içine etti!Hayır birde ilk zamanlar bu kadar sinirlide değil di ki!Ne oldu bu çocuğa anlamadım gitti!

Omzuma giren sızıyla yeri boyladım

''Kanka!Çok pardon!Valla görmedim!''Diye başımda sızlanan Emre'ye kötü bir bakış attım.Hayvan omuz atmıştı.Bilmeyerek.Kollarımdan tutup beni yerden kaldırınca popom acımıştı.Yüzümü buruşturdum.