Zoraki evlilik (hilser) (seran)

8. Bölüm

***

"Biz hilmicemle sevgiliyiz".
Bu cümleyi duyunca yüzümde saçma sapan bir ifade belirdi. Ve begüme karşı nefret duygusu. Tamam ben demiştim ayarlıcam diye ama insan bir tuhaf oluyor.
-serenay. Serenay. Sevinmedin mi yoksa? Dedi imalı bir şekilde. Ne demeye çalışıyor bu yaaa?
-sevindim. Dedim soğukça. Tabi çoktaaan gözlerim dolmuştu. Ve gözümden bi damla yaş aktı.
Hemen koşarak odama gidip kapıyı kilitledim. Evet şuan onlara göre çok saçma davranıyorum. Ama aşık olduğum adamla en yakın arkadaşım çıkıyor. Ne kadarda mutluyum (!).
Filmlerde dizilerde üzülenleri  görünce hep "bu kadar nasıl üzülebilirler, çok yapmacık. " gibi şeyler söylerdim ama şimdi şimdi...... Offf.
O sırada kapı çalındı. Hilminin sesi geldi.
-serenay iyi misin?
Beni düşünüyomuş gibi yapma!!!!
-iyiyim. Dedim sertçe.
-kapıyı açar mısın?
-açamam.
-içeride eşyalarım kaldı. Gidiyoruz da.
Hay ben böyle şansın yaaa. Hemen gözlerimi sildim. Tipime bakıp kapıyı açtım.
-aa sen ağladın mı? Diye sordu kapıyı kapatırken.
-hayır. Deyip tam kapıyı açacaktım ki
-serenay. Ne oldu dedi.
-yok bişi.
-var bişi. Begümle sevgili olduğumu duyunca farklılaştın bi.
Hemen bir yalan bul seroo.
-Ya herkes mutlu sevdiği kişi ile birlikte. Ben sevmediğim adamla evleniyorum. Sizin çıktığınızı öğrenince hem sizin adınıza sevindim hem de kendi adıma üxüldüm yani. Ondan böyle oldum.
-hım. Tamam. Deyip yanağımdan öptü ve dışarı çıktı.
O sırada beg..... Bi dakika bi dakika. Hilmicem beni yanağımdan öptü mü?????
İnanamıyorum yaaa. İnşallah o da bana karşı bişeyle hissediyordur. Ymarım. Allah ım lütfeeeen.
Bende hilmicemin arkasından çıktığımda begüm bana ters bi bakış atıp;
-canım ne yaptınız içeride ya.
Şey yaptık begümcüm. Tövbe tövbe. Bu kız hilmiyi kıskandı.
-ben eşyamı unuttuğumu sandım. Yoktu orada.
-keşke kapıyı kapatmada arasaydın yaaa.
İma ettiği şeyi anlamıştım. Hilmicemle yalnız kalınca ........ Sevindim açıkcası.
-ya begüm saçmalama kapının arkasına baktı. Sonra bana sordu gördün mü diye. Bende yok dedim.
Begüm bana inanmayarak baktı. Bu nasıl bir yalandı öyle. Tabikide inanmaz! Hilmicem kapının arkasında ne arayabilir ki. Hemde bennim odamda.
Anılları uğurladıktan sonra kızlarda gitti. Yani sonuçta ne zamandır bizdeler.
Bende hemen kısa bir duş alıp yattım. Yorulmuştum bu gün. Annemlere gelincede annem önce kızımın mutluluğu herşeyde öbemli konuşması yapıp sonra araya bir ama ekleyip herşeyi bozmuştu.
Ve gelinlik. o eski püskü gelinliği giyeceğim. Yani kendi kazdığım kuyuya kendim düştüm diyebilirim.
Hilmicemin ağzından;
Begümle çıkıyoruz. Bu bana çok notmal bişi gibi geliyor. Çünkü aşık değilim ona. Ben genelde aşık olduğum kişilerle çıkarım. Normal insanlar gibi. Şimdiye kadar sadece iki kişiye aşık oldum. Biri öldü. Diğeri ile çıkmamız imkansız. Aslında ilkine sadece aşık olduğumu sanmışım. İkinci aşık olduğumu görene kadar ona gerçekten aşık olduğumu sanıyordum. Ama şimdi. Ben ilk defa aşık oldum diyorum. Ama asla aşık olmamam gereken kişiye.
Yatağıma sırtüstü uzanmış tavana bakarak bunları düşünürken anıl girdi içeri. Paldır küldür. Bı aralar anılla peki iyi anlaşamıyoruz sürekli kavga ediyoruz felan.
-noldu lan. Dedi yatağıma oturup.
-Asıl sana ne oldu ya odama öyle çıt diye giriyon.
Çıtt. Ahahah.
-ya begümle diyorum ne oldu.
-abicim çıkıyoruz dedim ya.
-iyide sen sevinmedin mi. Kız "biz çıkıyoruz " derken somurtuyırdun.
-başım ağrıyo çık odamdan yatacam.
-söyle.
-yaa kafam ağrıyo kafam çıkarsan uyuyacam. Dedim kabaca.
Hımm. Ok pki. Bakışı atıp çıktı odamdan.
Bende onu düşünmeye başladım.

Bu bölümde burada biteeer. Nasıldı bölüm? İstendi diye hemen yazmaya çalıştım. Biraz kısa oldu o yüzden. Bu bölüm hilmicemin duygularını da öğrendiniz yarım yamalak olsada. :) sizi çook seviyorum ve öpüyorum.