Tutsak Kalp

Bölüm 1

   

   Rüzgar tüm seri kanlılığını koruyarak yüzümü okşuyordu.Gözlerimi kapatıp ellerimi gökyüzüne açtım.Yağmur..İyi hissetiriyordu.Yağmur benim için bir den fazla anlam yüklüydü.Sanki çok kirliymişim de beni yıkıyormuş gibi, yaptığım tüm kötülükleri benden alıp götürüp bilinmeyenlere gömermiş gibi.Sessizce sakince.Yağmur git gide doluya dönüşürken yerde yemyeşil çimlerin üstüne oturmuş ellerimi semaya kaldırmış dua ediyordum.Her şey çok güzeldi çok özeldi.Geçmişe şöyle bir dönüp bakıyorum da zamanında çok üzmüşler çok yıkmışlar be.Ama sonunda istediğim hayallerime hedeflerime ulaşmıştım.Doktor olmuştum.Hem de istediğim bölümde.Orta gelirli bir ailem vardı.Bir abim ve çok sevdiğim bir kardeşim vardı.Zamanla hepimiz farklı şehirlere dağılmış ayrılmıştık.Hayatıma en çok zarar veren bu olmuştu sanırsam.Ankara'nın sayılı doktorlarındandım.********* Üniversitenin de lisans yapmış ve Biyoloji Doktoru olmuştum.En yakın dostumla canımla bir ev tutmuş orada kalıyorduk.Güzel bir evdi.Yağmur da sırılsıklam olmuştum.Ağır adımlarla eve doğru  yürüyordum.Ta ki birden sırtıma bir hayvan atlayana kadar.İlk önce bir iki adım sarsıldım.Ama sonra sırtımdaki varlığın yeğenim Ezgi Su olduğunu anlamıştım.Abim pis pis sırıtarak Ezgiyi sırtımdan almıştı.Yeğenim ve ben cidden anormaldik.İkimiz de birbirimizi acayip çok severdik ve yengemden yani abimin eşi olan Sevilay'ı çok kıskanırdık.Ezgi benim kopyamdı.Bir zamanlar psikopat manyağın tekiydim.Ezgiyi abimin kucağından alıp sarıldım evet ıslağım ama olsun :D dfgh yanaklarını sıkarken arkamdan gür bir ses adımı söyleyince durdum..

''Lara!!''

Bu ses..Bu ses onun sesine o kadar çok benziyordu ki.Bir an şuan kabusta olduğumu ve az sonra alarımın sesiyle uyanmayı diledim.Ama olmadı lanet olası alarım çalmadı.Abim bir şeyler anlamış olacak ki benden önce davranarak adımı seslenen şahısın yanına gitti.Gücümü toplayıp kendimden emin bir şekilde arkamı döndüm.

''Abi 'Lara' kim?''

''Aa kim ki?''

''Lara lütfen.Lütfen bak ben değiştim Lara yemin ederim ki.Beni bir dinle.Nolur!!'' 

Acizdi.O bana ben ona muhtaçtım.Ama olamazdık biz biz olamazdık.Beraber olamazdık.Hataydı.O kötü bir alışkanlıktı.Hiç olmaması gereken.Abimi tutsam fayda etmiyecekti.Anında kafayı gömmüştü.

''Abi müsade eder misin?''

''Tabi ki güzel kardeşim.Nasıl istersen.'' 

Abim geri çekilmişti.Ön planda benle Yağız kalmıştık.Hiç vakit kaybetmeden bir tokat geçirmiştim suratına.O bakmaya kıyamadığım suratına.

''Ne  sandın lan kucağına koşacağımı mı!? Bana bak olum sanan demedim mi ben bir daha karşıma çıkma!! Neden yapıyorsun lan bunu neden!!?'' Ardı ardına tokatlarımı yumruklarımı geçiriyordum ama hiç bir şey yapmıyordu.Yüzü kan içinde kalmıştı.En son kendimden geçtiğimi ve onu yere yığılana kadar yumrukladığımı hatırlıyordum.İnsanlar hata yapabilirlerdi ama bunun üstünde durmakta onların nefsi duygularıydı.Bazen  her şeyden nefret eder Bursa'ya dönmek isterdim.Ankara bana göre değildi.Çok yabancıydı.Çok farklıydı.Zamanla alışırsın demişlerdi ama olmamıştı.Telefon dan rehberime girip ezbere bildiğim numarayı tuşladım.Çalıyor çalıyor ve açtı.

''Alo?''

''Efendim knk?''

''Ortamı hazırla bugün kopuyoruz''

''Aynı bar mı?''

''Evet aynı bar.''

Abimleri eve bırakıp yarım kalan işim yani o çok sevdiğim adamı hastaneye götürmüştüm.Lanet olsun ki merhametliydim.Bu kadar da olmazdı ki ama.Kendime küfür ede ede Faruk la gece için ayarladığımız bara gelmiştim.Sadece sigara içiyordum.O da zaten canım istedikçe.Hareketli ortamlar kafa dağıtmama yardımcı oluyordu.MMm. bu ortam ah fazla harikaydı.Üniversitede ki tüm arkadaşlarım buradaydı.Şarkı çoktan başlamıştı.Gözler bana çevirilince kendimden biraz daha emin adımlarla hareket etmeye devam ettim.Sigaramı yakmış bizimkilerin olduğu oturma grubuna doğru ilerliyordum.

''Güzelim sen buraları bilirmiydin?''

''Ayıpsın Faruğum ''

''O zaman seni sahneye alalım ne dersin ?''

''Peki yakışıklı.''

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------