Annem yine yokluğun belli.
Yine kendimi yalnız hissediyorum.
Kimse anlamıyor sanki.
Anne, ağlayasım geldi, göz yaşımı silecek yok.
Anne hani sen bir bakışta anlardın ya içimdekileri.
Bana bir bakarmısın ?
Hani küçükken bir yerimiz acıdığında öperdin, geçerdi ya,
Anne kalbimi öpsene geçsin.
Etrafım dolu insan.
Ama sanki yalnızım.
Kayboluyorum, Anne elimden tutsana.
Küçükken mağazada kıyafetlerin arasına saklanırdık, sonrada seni kaybederdik.
Eşarbının rengi ile seni bulurduk.
Anne, şimdi insanlar içine karışmışım bulamıyorum seni.
Karanlık dünyada kayboluyorum,
sen benim ışığımışsın.
Sen ki, hiç kusurumu bilmezdin.
Olduğum gibi seven bir sensin.
Anne insanlar öyle değilmiş.
Küçükken ne kadar güzelmiş herşey.
Mutlu olmak nekadar kolaymış.
Büyüdükce mutsuzlaşıyormuş insan.
Anne, ben büyümek istemiyorum.
Anne, benim tek bir mutluluğum kaldı, o da SENSIN.
