Sabah ilk uyanan ezgi olmuştu. Mutfağa inip kahvaltıyı hazırladı nescafeleride masaya koyduktan sonra kızların odalarının kapılarını tek tek çalıp uyandırdı
hep beraber kahvaltılarını yapıp evden çıktılar
dün kursa gitmedikleri için kesin öğretmenlerinden bir ton nutuk dinleyeceklerdi. Ama bu bile morallerini bozamazdı çünkü güne iyi başlamışlardı. Ece radroyu açıp çalan hareketli şarkıya eşlik etme ye başlayınca diğerleride onu taklit edip söylemeye başladılar
o sırada ezginin telefonu çalınca müziği kıstılar arayan ezginin sevgilisi aliydi ezgi heycanla telefonu açtı
" efendim aşkım"
"Tamam var...var evet geliyorum o halde"
Telefonu kapatınca kızlara döndü"
gitmem ali buluşalım dedi "
" kurs?" bunu söyleyen ranaydı
"Yetişe bilirimerak etme "
o sırada ece arabayı durdurdu ezgi
inip ikisinede öpücük atıp buluşacakları parka yürümeye başladı
Aslında aliyle bir arkadaşı aracılığıyla tanışmıştı başta pek sevmesede artık hisleri değişmişti ondan gerçekten hoşlanıyordu bankta oturan ali'yi görünce koşarak yanına gidip yanağından öptü ali okadar dalmıştı ki öpene kadar ezginin geldiğini fark etmemişti.
"Beni neden bu saat te görmek istedin aşkım?"
" ezgi konuşmamız lazım"
"Dinliyorum" ezgi meraklanmıştı çünkü alinin yüzünde çok ciddi bir ifade vardı
" ben...ayrılmak istiyorum"
Ezginin gözleri büyüdü şaşkınlığını gizleyenedi
" neden?" güçlükle konuşmuştu
"Olmuyor ben seninle denemeyi eren istedi diye kabul ettim ama sana olan hislerim aşka dönüşmüyor"
Ezgi iyice şok olmuştu eren onları tanıştıran arkadaşıydı ve ezgiden de denemesini istemişti ve ezgi aliye aşık olmuştu.yada o öyle düşünüyordu
" tamam... Sorun değil ama şimdi okula gitmem lazım" ezgi hızla kalkıp parkın çıkışına doğru yürüdü parktan çıkınca napacağını şaşırmış bir halde Kursa gitti.
İlk iki der kızların yoğun isteyine rağmen anlatmamıştı olanları üçüncü ders ece kantine gitmeyi teklif etti rana onaylarcasına kafasını salladı ezgiyse biraz sınıfta oturmak istediğini söyleyerek reddetti sınıf boşalınca ezgi camdan dışarıyıizlemeye başladı
dışarda sonbahar olmasına rağmen sıcak bir hava vardı
ezgi aliyle yaşadıklarını düşününce gözleri dolmuştu. Ezgi böyleydi çok duygusal, kırılgan,narin aslında onu üzmek baya aptalcaydı sonuçta hayat dolu bir kızdı.
Sınıfın kapısının açılmasıyla ezgi gözyaşlarını silip kapıya döndü gelen yiğit'ti ezgi hemen ayağa kalktı yiğit eliyle otur işareti yapıp ezginin önündeki sıraya oturup ezgiyi incelemeye başladı
ezgi utanmıştı bu yüzden başını öne eğdi.
"Sen ağladın mı?" yiğitin sorusuyla ezgi başını kaldırıp yiğitin gözlerine baktı
"Ben..." dedi sonrasında ne diyeceğini bilemedi yiğit uzanıp saçlarını okşayınca ezgi bir anda irkildi ama gamzelerini göstererek gülümseyen yiğiti görünce gülümsedi.
" anlatmak istermisin?"
" şey anlatmasam ayıp olur mu?"
Yiğit sevecen bir tavırla gülümsedi
" tabikide olmaz ama unutma ben hep buradayım"
" teşekkür ederim bunları duymak iyi geldi"
"birdaha ağlama bu beni üzer ve beni üzmek istemezsin sanırım"
Deyip yerinden kalktı
Yiğit kalkınca ezgide onu takiben ayağa kalktı
yigit tam arkasını dönmüş ilerlerken birden durdu geri dönüp ezgiye sıkıca sarıldı ve saçlarına ufak bir öpücük bıraktı ezgi şaşkınlığını atınca başını göğsüne yasladı.
"Bu güzelliğe ağlamak yakışmıyor prenses"
Yeni bölümü nasıl buldunuz.? Medya'da güzeller güzeli ezgimiz var.... Umarım beğenmişsinizdir. ;)
