Dersin başlamasına bikaç dakika kalmıştı ece ve ezgi bi konu hakkında sohbet ediyordu rana ise düşünüyordu kafasındaki o kaca boşluğu .o boşluğun ne olduğunu bilmiyordu ,ama hatıtlamak için artık çırpınmıyordu 'önemli birşey olsa illa birgün gelir aklıma ' diye düşünüyordu dün derste yazdığı kompozisyon aklından çıkmıyordu o kelimeler yeni gelmemişti aklına zaten aklından çıkmayan kelimelerdi. Ama nereden hatırladığını bilmiyordu
Hoca sınıfa girip selam verdikten sonra rana başını masaya koyup uyumaya başladı...
bembeyaz bir oda ,tek kişilik bir yatak, hafif bir piyano sesi.
Rana yatakta ,üzerinde beyaz bir kıyafet , gözleri kapalı ,yüzünde huzurlu bir gülümseme ve saçını okşayan bir el!
Derin bir nefes alıyor rana sesi yüzünün tam tersine huzursuz , tedirgin,korkak... " korkuyorum " diye fısıldıyor saçındaki el yanağına iniyor elmacık kemiklerini okşuyor o kadar yumuşak okadar zarif bir el ki rananın gülümsemesi yüzünde yayılıyor
"Korkma sevgilim ben ölünceye dek yanındayım"
Bunun üzerine rana doğluyir ve dudaklarını birleştiriyor
"Rana...rana..."
Omuzunun dürtülmesiyle sırasından sıçrayarak kalktı rana tüm sınıf ona bakıyordu terden yüzüne yapışan saçlarını yüzünden çekip sınıftan hızla dışıra çıkıtı.
" rüya değildi" diye mırıldandı merdivene çöküp otururken
O eli , o dudakları hissetmişti ama o kişiyi hatırlayamıyordu kimdi o , hani ona sözvermişti ölünceye dek bırakmıyacaktı
O an o acı gerçek boğazının düğümlenmesine neden oldu maden bu rüya değildi o halde sevgilisi ölmüşmüydü bunu düşünmek bile kalbinin sökülmesine neden olmuştu . bu o eli ilk hissedişi degildi . o dudakların ilk kez dudağına değişi değildi. Onu tanıyordu yüzünü hatırlamasada onu seviyordu.
Gözleri yavaş yavaş kapanırken son duyduğu
"Rüya..." diye kulağını dolduran adının haykırılışıydı
"Benim adım rüya" diye bağırdı rana " hepiniz saçmalıyorsunuz benim adım rüya rana değil ben kendimi de adımıda seviyorum" annesinin tokadıyla sustu " bunu hayatını hayatımızı mahvetmeden önce okuldan atılmadan önce düşünecektin " dedi annesi " ben sadece sevdim anne kötü bişey yapmadım" diye ağlamaya başladı...
" sadece sevdim....anne....ben istemiyorum....adım rüya benim.." rana gözlerini açtığında hastane odasındaydı iki yanında iki elini tutup uyuyan ece ve ezgiye baktı buraya onu kim getirmişti , o son duyduğu ses kimindi o ses o kadar tanıdıktı ki ve en önemlisi ona kendi adıyla seslenen kişi kimdi.....
