Mavi Liman

Büyüdüğüm Şehir

Küçüklüğümün öznesiydi bu şehir.Ailemin imkanı yüzünden terk etmiştik burayı.Burada doğduğumdan olsa gerek ayrı bir havası var buranın toprağı oksijeni.Herkes yaşadığım yerde tatil yaparken ben Adana'da tatilimi yapmaya karar verdim.Antalya'nın kemer ilçesinde yaşıyorum.Bu arada adım Bade Demir,lise 4 öğrencisiyim.Tek çocuğum.Maddi durumumuz fazlasıyla iyi ama asla bununla övünmem.Antalya'nın havasından sıkıldığım için Adana'ya geldim.Şehirde kalmayacaktım anneannemin köydeki çiftliğinde kalacaktım.Her zaman köy hayatını sevmişimdir.
Şu anda Havalimanının dışarısındaki banklarda oturmuş teyzemi bekliyorum.Teyzem tam anlamıyla sakarın tekidir.Eve sağ salim gitmeyi umuyorum.Beklemekten sıkıldığım için telefonumu elime aldım.Telefonumu açmamla mesajlar akın etti.Kardeşlerim dostlarım ve adını bile ağzına almak istemediğim Selim.Selim benim ilk ve tek sevgilimdi.Sadece bir hoşlantıydı ve 6 ay sürmüştü.

Düşüncelerimin arasından fren sesiyle sıyrıldım.Bilin bakalım kim.Canım Işıl teyzem.
-Dikkat etsene be kadın ! dedi canını zor pahasına kurtarmış adam teyzem ise dudaklarını büzmüş
-Yaşadığına şükret be adam ! dedi onu taklit edercesine sonra kıkırdamaya başladı.Adam bir şeyler mırıldandıp arkasına bakmadan gitti.

Teyzem etrafını süzüyordu beni görmesini umut ederken görmemişti bile sonra boğazı gıcıklanmış gibi öksürdü.Hayır lütfen düşündüğüm şeyi yapmasın.Valizle yanına koşar adımlarla gidecekken
-Badeeeeeee !
diye bağırmasıyla yerin dibine girdim.Sanki herkes bir Bade arayışı içinde gibi birbirine bakıyordu.Oysaki teyzemin tam arkasındaydım.
-Teyze ?
diyebildim sonunda bana dönüp Badem diye sulu bir öpücük kondurdu.Kokusu hiç değişmemişti hep aynıydı hepte anne yarım olarak kalacaktı.Küçük bir hasretin ardından yola koyulduk köy ile havalimanı arası 2 saatti.İçim kıpır kıpır yerimde duramıyorum.

Çok merak ediyordum acaba bu yaz beni neler bekliyordu ?