Yine kitap okuyarak sabahlamıştım. Saat 9 a geliyordu, annem herzamanki gibi odama gelip beni kahvaltıya çağırdı onu her reddettiğimde üzülüyordu ve ben onu üzmek istemiyordum. "Tamam anne üstümü giyinip geliyorum" çok mutlu olmuştu onu böyle mutlu görmek harika oluyordu.-Ne de olsa asosyal bi kızı vardı- Kalkıp gardolabıma baktım. Ne kadar çok pijama takımım vardı. Birkaç tane kot ve 2 tane falan body'im vardı. Elime gelenleri üzerime geçirip aşşağıya indim. Annem ve babam masada beni bekliyorlardı. "Hoşgeldin kızım " annemi ilk kez bu kadar mutlu görmüştüm. Masaya oturup birşeyler atıştırmaya başladım, ne zamandır çikolata dışında birşey yemiyordum. Annemin böreklerini çok özlemişim. Baya bi tıkındıktan sonra odama geri döndüm. Ama lanet olası telefonumu masada unutmuşum. Tam merdivenleri inerken annem ve babamın fısıldaştıklarını duydum ; " Ona yine söyleyemedik " neyden bahsettiklerini anlayamıyordum " Acaba bu taşınma konusunda fazla mı acele ettik " nee !! Taşınma mı ??
Ama neden ? Bu evin suyu mu çıktı yaa ?? Koşarak odama geçtim duyduklarıma inanamamıştım, neden evimizden ayrılıyorduk ki 12 senedir bu evde oturuyoruz neden bu taşınma şeysi yaa ^-^ ...
Kendimi biraz toparlayınca aşşağıya indim ve annem ile babamın ortalarına oturdum. "Anne ? Bu evden..." tamamlayamadan annem kafasını salladı " tatlm buna mecburuz bu evin artık kirasını ödeyemiyoruz ve daha küçük bir eve çıkmalıyız" sanırım annem haklıydı ona sımsıkı sarıldım. "tamam o zaman ben eşyalarımı toplayayım" annem gülümsedi ve onaylar biçimde kafasını salladı. Odama çıktım ve kıyafetlerimi bir koliye koymaya başladım. Bir yandan da müzik dinliyordum...
Sonunda Herşeyi toplamıştım bir tek eski büyük radyom kalmıştı onu da bir poşede koydum ve hazırdım. Aşağıya inip gülümseyerek "hazırım :) " pek içten bir gülümseme olmamıştı, olamazdı da zaten bu kadar üzgünken... İçten gülümseyemezdim. Annem yanıma gelip alnıma bir öpücük kondurdu. "Anne bu gün ayın kaçı ?" " sanırım 23 ü tatlım . Neden sordun ? " koşarak odama çıktım ve parkenin altındaki gizli bölmemi açtım. Oraya pergelim ile '23.09.2015' yazdım-kazıyarak-. Bu eve veda etmek çok canımı yakıyordu ama olması gereken buydu. Gizli bölmemi kapatıp aşağıya indim. Gülümseyerek "evettt :) yeni evimize ne zaman gidiyoruz " babam taksinin kapıda olduğunu söyledi. Kapıya çıktık ve babam kutuları taksiye yerleştirdi. Bir nakliyeci bile çağırmamıştık. Çoğu şey bagaja sığmamıştı o yüzden kucağımıza almıştık...
Sıkış tıkış bir yolculuktan sonra bir evin önünde durduk. Küçük şirin bir evdi. Ben evi şimdiden sevmiştim iki katlıydı bir bahçesi vardı ve en güzel yanı da dağbaşında olmasıydı. Bu evi çok sevmiştim burası birnevi benim... Kendi Dünyamdı...
