Με γυμνό μάτι

Λεωφόρος Ελευθερίας, Έτος 2000

Κάτι άσχημο θα συμβεί σήμερα, κάτι πολύ άσχημο. Είχε αυτό το αίσθημα ο Τζον από τη στιγμή που ξύπνησε. Ωστόσο, προσπάθησε να το προσπεράσει.

Πρώτη μέρα πίσω από τις διακοπές των Χριστουγέννων, ο Τζον επέστρεψε στο τμήμα. Πρώτη μέρα πίσω στη δουλειά μετά την αλλαγή της χιλιετίας. Μπήκε το 2000 και το μόνο που ευχόταν ήταν η καινούργια χιλιετία να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Φαίνεται πως ακόμη δε ξεπέρασε το χαμό των γονιών του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα δύο χρόνια πριν.

"Καλώς ήρθες Τζόνι" φώναξε χαρούμενος ο Έντουαρντ, διευθυντής και φίλος του Τζον από την μέρα που μπήκε στο τμήμα, μόλις τον είδε.

"Καλώς σας βρήκα" απάντησε ο Τζον, "Αν και θα προτιμούσα να μείνω ακόμη ένα μήνα διακοπές στο Παρίσι" πρόσθεσε χιουμοριστικά.

Χαιρέτησε όλους τους συνεργάτες και φίλους του και επέστρεψε πίσω στο γραφείο του. Τίποτα δεν είχε αλλάξει. Όλα στη θέση τους. Ακόμη και το κουτί με τα ντόναλντς που είχε αδειάσει πριν φύγει. Προχώρησε μέσα και έκατσε στην καρέκλα όταν άκουσε την πόρτα να χτυπά.

"Περάστε!" Φώναξε ο Τζον.

Ήταν η Μαίρη Έφινγκ. Μια πανέμορφη εικοσάχρονη φοιτήτρια Αστυνομικής Ακαδημίας. Ψιλή, με κόκκινα, μακρυά μαλλιά, υπέροχο κορμί με καμπύλες, απίστευτο στήθος και πράσινα αστραφτερά ματιά. Δεν υπήρχε καμία ατέλεια πάνω της στα μάτια του Τζον.

"Καλώς ήρθατε κύριε Τζον" αναφώνησε η Μαίρη.

Ακόμα του μιλούσε στον πληθυντικό πάρα τις συνεχείς παρακλήσεις του Τζον να σταματήσει. Από σεβασμό έλεγε, στην ηλικία και τη θέση του στην αστυνομία.

"Ευχαριστώ Μαίρη" της απάντησε. Ωστόσο το μόνο που σκεφτόταν ήταν να τη δεί γυμνή στο κρεβάτι του. Δεν ήταν ερωτευμένος μαζί της. Γενικώς δεν ήταν ερωτευμένος πότε με καμιά. Τις ήθελε όλες για περιοδικές σχέσεις. Τίποτα παραπάνω. Αλλά τις ήθελε πολύ.

"Χάρηκα που επέστρεψες" πρόσθεσε με μια αισθησιακή φωνή και πλησίασε τον Τζον και του δώσε ένα φιλί στο μάγουλο. Και έφυγε!

Ήταν κάπως διαφορετική σήμερα! Κάπως αλλαγμένη. Φαινόταν ύπουλη, φοβισμένη και πιο ώριμη.

Ο φόβος πως κάτι άσχημο θα συμβεί παρέμενε μέσα του ακόμα. Το αίσθημα πως θα πάθει κάτι χειροτέρευε. Γινόταν όλο και πιο έντονο.

*

Πέρασαν μερικές ώρες. Ο Τζον δούλευε πάνω σε μια παλιά υπόθεση, ώσπου θεώρησε πως θα ήταν καλό εαν φώναζε τη Μαίρη για να τις δείξει πως να κατευθύνεται στις παλιές υποθέσεις.
Σηκώθηκε λοιπόν, από την καρέκλα του και πήγε να τη ψάξει. Δεν ήταν πουθενά. Ρώτησε τον Έντουαρντ έαν την είδε αλλά απάντησε αρνητικά.

Συνέχισε να τη ψάχνει ώσπου έλαβε ένα μήνυμα στο κινητό του από αυτήν.

" Σε περιμένω έξω από την πόρτα σου. Μην αργήσεις!
-Μαίρη "

Ο Τζον μόλις διάβασε το μήνυμα, πήρε το παλτό του και έτρεξε στο αυτοκίνητο χωρίς να πει τίποτα και σε κανένα. Ο Έντουαρντ μόλις τον είδε να φεύγει, έτρεξε να τον προλάβει για να μάθει τι έγινε αλλά δεν τον πρόλαβε.

Ο Τζον μπήκε στο αυτοκίνητό και κατευθύνθηκε προς το σπίτι. Η λεωφόρος Νίκης ήταν κλειστή και γι' αυτό ακολούθησε τη λεωφόρο Ελευθερίας. Τη λεωφόρο όπου έχασε και τους γονείς του.

Αμέσως μόλις έφτασε σπίτι, πάρκαρε γρήγορα και προχώρησε στην είσοδο της πολυκατοικίας. Πάτησε να κατέβει το ασανσέρ. Όταν έφτασε, μπήκε γρήγορα και πάτησε το 7. Όσο ανέβαινε το ασανσέρ, πρόσεξε μερικές σταγόνες αίματος στο πάτωμα του ασανσέρ. Είχε πατήσει κατά λάθος μερικές.

Άνοιξε ο ανελκυστήρας και αντίκρισε την Μαίρη στην είσοδο της πόρτας.

"Τι έγινε" ρώτησε τρομαγμένος και απορημένος την Μαίρη. "Γιατί είσαι εδώ; "

"Τίποτα δεν έγινε" απάντησε η Μαίρη και τράβηξε τον Τζον κοντά της και άρχισε να τον φιλάει.

Ο Τζον ενθουσιάστηκε. Θα μπορούσε έτσι κι αλλιώς να το παρατηρήσει ο οποιοσδήποτε, κοιτώντας απλά το παντελόνι του.

Άνοιξε την πόρτα συνεχίζοντας να τη φιλάει. Καθώς προχώρησαν στο δωμάτιο, παρατήρησε το χέρι της Μαίρη να αιμορραγεί. Ηταν μια μικρή πληγή στο χέρι της που ωστόσο γέμισε με αίμα το σπίτι του. Δεν έδωσε σημασία.

Άρχισε να τη γδύνει φιλώντας την στο λαιμό. "Επιτέλους" είπε από μέσα του! Ο ήχος των δύο σωμάτων, της γυμνής σάρκας, να χτυπά, ο ήχος της Μαίρης να φωνάζει διεγείρε όλο και περισσότερο τον Τζον.

Ο τόνος της φωνής της Μαίρης αυξάνονταν συνεχώς. Φωνή πόνου, φάνηκε στον Τζον, και όχι απόλαυσης. Πριν προλάβει να ρωτήσει αν την πονάει, τελείωσε! Και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο της. Παράξενο χαμόγελο. Φοβισμένο χαμόγελο.