SADECE 2 HECE

1

3 AY ÖNCE...

Her zamanki gibi odamda kulaklıkla kitap okuyordum yani wattpad okuyordum desem daha doğru olur. Bir anda kapı açılma sesiyle yataktan düşüyordum neredeyse. En heyecanlı yerindeydi bir hışım gelene baktım.

Annemi görünce açıkçası şaşırmadım başka kim odama girerdi ki? Ablamı saymıyorum bile!

Tam 'ne var' bakışı atacakken annemin çok hevesli olduğu gözüme çarptı ve konuşmaya başladım açıkçası artık meraklanmaya başlamıştım

''Evet anne dinliyorum''

Annem heyecanının arasından bir nefes aldı ve sonunda konuşmaya başladı

''Tatlım babanla bir karar aldık''

''Eee''

''Ne eee'si kızım?''

ciddi miydi?

''Yani ne kararı aldınız?''

İyice meraklanmaya başlamıştım inşallah ölmeden söylerdi

''He omu kızım bak sorun çıkartma baban için büyük bir fırsat bu unutma''

Sözünü bölmek ne kadar yanlış ve ayıp olsada sözünü kestim e sabır mı bıraktı bende?

''Söyliyecek misin?''

''Kızım İstanbul'dan taşınma kararı aldık''

O saniyeler içinde beynimde dolaşan düşünceler oraya buraya dönüp duruyorlardı ilk partim, ilk oyuncağım, ağladığımda yüzümü silmek için kafamı gömdüğüm pelüş yastıklarım, her şeye rağmen aldırtıpta bir türlü yazamadığım günlüklerim. İstanbul'um doğduğum okuduğum büyüdüğüm benim için anlamı olan tek yer. Üstelik okulum ne olacaktı canlarım pahasına kadar sevdiğim Aslı'm ve Mert'im e ne diyecektim ben onlar benim kardeşlerimdi! Eminim gideceğimi duysalar ne kadar üzülürlerdi yıkılırlar adeta buna asla izin veremem!

İstanbul'da yaşadığım anılar önümden geçip giderken tek söylediğim sözcük

''NEEEEE!''

oldu resmen evi inletmiştim bağırdığımı anlayınca sustum ve sakinleşmek için derin derin nefesler alıp vermeye başladım. bir süre sonra kendime apar topar gelince annemin söylediklerini duymaya başladım.

''Kızım iyi misin? Alev ses ver kızım! Burada mısın kızım su getireyim mi?''

annemin sesi oldukça endişeli çıkıyordu bir hışım iki kızgın kaşla anneme döndüm İstanbul kadar güzel başka nereye gidebilirdik ki?

''Nereye taşınacağız anne?!''

Sesim çok sinirli çıkmıştı tırsmıştı da annem e normal şimdi kesin benim birisini öldürücek gibi bir halim vardır

''Im...şey İzmir'e tatlım''

NEE?? İzmir mi? E olamaz bu demek ki kuzenim Aras'ın saçmalıklarını bir süre daha çekeceğim anlamına geliyor(!) OLMAZ! Katiyen olmaz!

''Anne sen şaka mı yapıyorsun? Hayır yani her şeyi geçtim Aras'la bir süre vakit geçirmek ne demek haberin var mı? Hem sende biliyorsun Aslı'yla Mert'e ne diyeceğim? Biliyorsun biz kardeş gibiyiz yıkılamayız!''

annem onaylarcasına başını sağladı ve konuşmaya başladı hayır yani konuşmasa da sadece kafa kafa sallasa olmuyor mu?

''Alevcim neden Aras konusunu bu kadar abartıyorsun hem o senin kuzenin biraz saygılı ol! Evet ben de(!) biliyorum Aslı ve Mert'le olan arkadaşlığınızı kardeş gibi olduğunuzu onları az eve çağırmadın değil ama tatlım baban sözleşmeyi imzaladı bile yani zorunlu olarak gitmemiz gerekiyor sana söyleyecektik tatlım ama İstanbul'u ne kadar sevdiğini ve arkadaşlarını ne kadar önemsediğini biliyoruz yani bir hafta önceden bil de sonra o bir haftanı zehir gibi geçirme diye sana en son söyledik yarın okuldan sonra alıp seni uçağa gideceğiz merak etme canım biz her şeyi halettik sen şimdi alınacak önemli şeylerini al 3 gün sonra kargo getirecek zaten eşyalarımızı hadi canım''

Deyip hemen kapıyı kapatıp çıktı sanırım söyleyeceğim itirazlardan korkup hemen kapıyı kapatıp gitti ama şimdi daha önemli sorunlar vardı benim için

YARIN GİDİYORDUK VE BENİM BUNDAN ŞİMDİ(!) HABERİM OLUYORDU ASLIM MERTİM DAHA PES ETMEDİM SİZİN İÇİN DİRENECEĞİM!!!