SADECE 2 HECE

3

Bir şeyi söylemek istersin ya hani ama bir yandan da söyleyemezsin söyleyeceğin şeyin karşıdaki insanı kıracağını bilirsin o insanı mahvediceğini bilirsin. Daha kendinin bile zor kabul ettiği gereçeğe başkasına nasıl kabul ettirebilirsin ki? Senin için tek yol gözlerini sımsıkı kapatmak ve çare aramak olur...

-<******>-

Bir süre sonra gözlerimi sımsıkı kapattım kafamı kabullenemez bir şekilde iki yana sallamaya başladım. Bu okulda birkere bile ağlamamıştım kendimi hiç bu kadar zor bir durumda bulmamıştım ama şimdi ise durum çok farklıydı söz konusu kardeşlerimdi onlardan ayrılmak ise başka bir dertti.

Kendimi daha fazla tutamadım gözyaşlarım yavaş yavaş yanağımdan iniyordu gözlerim kapalı olsada onların şaşırdığını biliyordum belkide ilk defa beni ağlarken görüyolardı.

''Alev iyi misin? Mert bu durum hiç normal değil Alev hiç ağlamazdı''

Diye endişeli çıkan sese karşılık vermemiştim hala gözlerim kapalı yanağımdan düşen damlaları hissettikçe daha da ağlama hissi üzerimi kaplar olmuştu.

Mert'in beni sallayıp

''Kendine gel Alev" sesiyle gözlerimi araladım ben fark etmeden sınıftan çıkmış ve koridora gelmiştik. Aslı elini alnıma koyup geri çekti.

"Ateşide yok hasta masta da değil ne oldu ki şimdi buna?" Diyen Aslı'nın sesinde azda olsa hala bir tirip tonu vardı taşınacağımı öğrendiğindede böyle trip atacak mıydı ki?

"Hadi söyle Alev bize söylemediğin birşey mi oldu?" Merit'in sesi az da olsa yumuşamıştı ama genede sesinde merak ve endişe vardı.

Yerimden huzursuzca kıpırdandım 'zaten sonunda öğrenecekler söyle gitsin be Alev' diyen şeytana uydum ve bu işten kurtulmak istercesine hızlıca söyledim

"Taşınıyorum!"

Ne kadar kolay bir şeymiş gibi söylesemde tepkilerini merak edip söylerken kapattığım gözlerimi yeniden açtım.

Ağızları yarım 'o' şekline dönmüştü ve gözleri biraz daha açılmıştı bu halleri ne kadar komiğime gitsede gülmemek için kendimi zor da olsa tuttum bu durumda gülmek hiç hoş olmazdı yanlış anlarlardı.

Aslı hemen cebinden telefonu çıkarttı ben ne olduğunu anlamadan endişeyle konuşmaya başlamıştı.

"Mert bugün 1 Nisan da değil bu kız 1 Nisandan başka şaka da yapmaz"

Mert gözlerini Aslı'dan bana çevirdi

"Alev sen ciddi misin?" Diye sordu sanki şaka olup olmadığını kafasında tartar gibi.

Bakışlarımı aşağıya indirdim ve iç çekerek sade bir

"Evet" dedim

Dememle birlikte Mert bana sımsıkı sarılmaya başladı ardında Aslı'da sımsıkı sarıldı

Bir süre öylece kaldıktan sonra birşey söylemeden sınıfa girdik. Dersin başlamasına 3 dakika kalmıştı ve ben bu durumda nasıl ders dinleyeceğimi düşünüyordum.

(-*********-)

Normalde hiç uyuyamazken uçakta uyuyakalmıştım çok yorgun bir gün geçirmiştim okul çıkışına kadar benim moralimi yerine getirmek için uğraşıp durmuşlardı çıkıştada sık sık görüşeceğimize söz verip görüntülü konuşmalar yapacağımız gibi şeyler söyleyerek beni yatıştırmaya çalışmışlardı ama aslında onlarda benim gideceğime içten içe üzülüp belli etmemeye çalışıyorlardı. Çıkışta beni direk aldıklarından üstümde hala okul üniformam vardı.

Şu an ise bir taksiyle teyzemlere gidiyorduk bir ev bulana kadar teyzemlerde kalacaktık ablam yanımda kulaklıkla müzik dinleyip telefonundan bir şeyler yazıp duruyordu nasıl bu kadar rahat olabiliyordu?

Sonunda vardığımızda bir of çektim belli ederek ve taksini kapısından çıkıp annemlerin parayı ödemesini bekledim sonunda onlarda geldiğinde önce ben kapıya gitsemde fazla hevesli görünmemek için kapıyı çalmadım evet onlardan önce kapının önüne geldim çünkü onları bekliyecek değilim bir de eşya taşıyacak değildim.

Kapı açıldığında teyzem resmen annemin üstüne atladı göz devirerek kapıdan içeri girdim ve koltuğa yayıldım. Yavaş yavaş içeri giriyorlardı.

Teyzem karşıma oturunca aklıma Aras geldi toaf o varken bu ev hiç sessiz kalmazdı.

"Teyze Aras evde mi?"

"Hayır canım arkadaşları ile buluşmaya gitti"

Tahmin ettiğim gibi evde yoktu bende sıradaki sorumu yönelttim

"Beni hangi okula kaydettirdiniz?"

"Seni de özele verdiler tatlım
Aras'la aynı okulda olmak istersin diye düşündük"

Ne? Yanlış düşünmüşsünüz cidden!

"Ben devlete gitmek istiyorum mümkünse"

"Öyle istiyorsan öyle olsun ben annenlerle konuşurum"

"İzninizle"

Cevap beklemeden odama yürümeye başlamıştım bile. Evet bana özel bir oda vardı. Kapıyı kilitleyip Aslı ile görüntülü konuşmak için bilgisayarı açtım. Evet daha çok geçmeden bile birbirimi özlüyoduk sağsalim gelip gelmediğimi merak edip durmasın şimdi. Hem sabahtan beride beni neşelendirmeye çalıştı canım benim

Aslı da tam açmıştı zaten biz hep aynı saat civarı açardık o yada ben başkasıyla görüntülü konuşmak için açsak bile.

Konuşma:

Alev ne çok özlemişim seni hemde 1,2 saat içinde

Bende yaa biz ne yapacağız böyle şimdi?

Bilmiyorum kızım bi çaresine bakıp alışacağız artık

Aras orda mı?

Aslı Aras'ı tanıyordu 2 yıl önce Aras bayram tatiline bize geldiğinde onu Aslı ile tanıştırmıştım. Aslı ile Aras bir arada olunca ikiside daha da sinirime gitmeye başlamıştı bana komplolar kurup durmuşlardı o ikisi. Tam kafa dengiydiler yani.

Aklıma bana yaptıkları gelince gülmeye başladım bir süre sonra Aslı'nın sesiyle onun orda olduğunu hatırladım.

Alev sana yaptıklarımızı düşünüyordun değil mi?

Gülmeyi bıraktım ve derin bir iç çekerek

Evet

Diyebildim yine aklıma Aslı ve Mert'ten uzak kaldığım gerçeği gelmişti.

Hadi ama Alev üzülme lütfen biz sana burda olan her şeyi anlatacağız merak etme

Diyip göz kırpmıştı. Sabahtan beri beni neşelendirmeye çalışan canım arkadaşım. Arkadan gelen seslerle arkasını döndü bir şeyler geveleyip geri bana döndü.

Kanka benim kapatmam gerekiyor şimdi sonra konuşuruz tamam mı?

Tamam

Dedim ve kapattım kapının kilidini açıp salona geçtim. Aras gelmişti bile gözü beni bulduğunda yanıma geldi.

"Ne habersiniz Alev hanım görünürlerde yoksunuz" diye sesi alayla çıkan Aras'a göz devirerek cevap verdim ve koltuğa uzanıp televizyon izlemeye başladım.

Saate bakmak için telefonu çıkardığımda gün dikkatimi çekti bugün cuma günüydü o zaman pazartesi okula gitmek zorunda kalacaktım.