Ölümün masumluğu

Yetimhane

Ben down sendromlu ve aynı zamanda vücudu felçleşmeye başlayan bir gencim. Annem, benim down sendromlu olduğumda bir hastaneye bırakmış. Babam ise bu hastanede vefat etmiş. Hastanede her gece yanıma gelen birisi var. 4 yaşımda gelmeye başladı. Bana her gece iyileşecegimi söylüyor. Ve haklı çünkü bir down sendromlu gence göre daha çok kelime söylüyorum ve vücudum daha büyük. Ama ne yazık ki vücudum'u her geçen gün daha zor hareket ettiriyorum. Doktorların anlattığına göre ben bir gece hastanenin bahçesinde uyurken bulunmuşum,felç sebebim herhalde o gece yere düşmüş olmam. hastanede yüzlerce down sendromlu arkadaş edindim. Hepsine benim gibi iyi konuşabilmeleri için yardım ediyorum ve durumu olmayanlara kendi vitaminlerimden veriyorum. Umarım onlarda iyileşir. Hiç bir şey imkansız değildir,siz yeter ki inanın. Ben size olan sevgimi vurarak belli etsemde elimde değil. 10 gün sonra 16 yaşıma gireceğim. Ve yetimhaneye gideceğim. Haberlerde çok iyi bir yetimhane olduğu söyleniyor. Bugün kaydolmak için yetimhaneye gideceğiz.
"Cloe!!"
"Efendim tumy baba."
"Haydi Cloe gidiyoruz."
"Tamam tumy baba."
"Ahh Cloe senden ayrılmak çok zor olacak."
"Anlamadım."
"haydi hazırlanan dedim bebeğim."
Tummy babam ve adaşım olan Cloe annem ile yetimhaneye gidiyoruz. Cloe annem bana çok benziyor. Tüm doktor ve hemşireler öyle diyor. Ben yetimhanede yalnız kalmamam için Cloe annem benle kalacak ilk 10 gün.
"Cloe kızım,şimdi gidecek olduğumuz yetimhanede bizim gibi güzel insanlar ve arkadaşların olacak,babanı ve beni asla unutma,seni her tatil günü ziyarete geleceğiz."
"Peki. Cloe annem." Diyip sarıldım.
Daha 16 yaşıma girmedigimi aileme hatırlattım.
"Ah bebeğim erken kayıt varmış,sen 16 yaşına gir,o zaman gideceksin."
"Tamam babacim."
Yetimhaneye geldiğimizde bizi Müdire Christian bizi kapıda karşıladı. Evrakları imzalatıp içeri girdi. İçeriden,çığlık sesleri geliyordu. Ben gitmemiz için Cloe anneme Kaş işareti yaptım. O da anlayarak babamı dürttü ve arabaya bindi. annem ve babam aralarında birşeyler konuşuyorlardı. Babam anneme vurmaya çalışıyordu. Cloe annem beni kendi öz evladı gibi seviyordu. Tummy babam ise bana biraz kötü davransada,beni seviyor. Annem ve babam beni hastaneye bıraktı ve eve gittiler. Hastaneye geldiğimizde,büyük bir kalabalık hastanedeki alevleri ve patlamaları izliyordu. Çok şaşkındım çünkü o hastanede tam 13 down sendromlu hasta vardı. Onlar da benim gibi olacaklar dı iyi olacaklardı. Çok üzüldüm ama neye yarar. Doktorlarım yani ailem dediğim 10 kişiden sadece 2 si yanımda. Bu can acıtıyordu. Ailem onlarında ailesi olmaya hazırlanırken hayal kırıklığına uğradılar. Canlı olarak çıkmayı başaran 2 down sendromlu kız var. Bilinçlerini kaybetmiş gibi davranıyorlar ahh çok ürkütücü. Arkamda biri baba fısıldıyor sanki. Bu daha da ürkütücü ki arkamda kimse yok. Biri beni kendine çekiyor sanki bu harika bir vanilya kokusu,bu kokuya bayılırım. Aaa bu da kim boynumu acıtıyor.
Ertesi gün
Dün gece birisinin boynumu ısırığını hatırlıyorum. Ve sonra karanlık. Yangın,kan başka birşey görmedim.
"Aa tatlım eminmisin? "
"Evet,aaa Hayır,arkamda çok güzel sarışın bir bayan var beni çağırıyordu."
"Başka birşey gördünmü canım?"
"Hayır,hayır görmedim."
"Arkadaki kadın kim di? "
"Annem,o benim annemdi."
"Senin annen kim,senin annen kim Cloeeee o kadın kim neye benziyor?"
" sana,o kadın sana benziyor,her gece ofisinde olması gereken sensin ama, kamera kayıtlarında gece yarısında benim odamda gözüküyorsun. Sen benim annemsinn."
Cloe ' nin annesi kim?