Mystery

Yeni Ev

*Bölüm için seçtiğimiz müzik ile okuyun. Başlangıç bölümü olduğu için bu bölüm karakterlerimizi iyi tanımak amaçlıdır. İlerleyen bölümlerde bol bol korku ve aksiyon olacaktır.

14 Mart 2013

-Skayler'ın gözünden

Yeni evimizin üçüncü katındaki odamın penceresinden manzarayı izliyordum. Bu odayı küçük bir tartışma sonrasında kapabilmiştim. Diğer odalardan farklı olarak komşu evlere değilde ormana bakıyordu.

Odaya sadece büyük mobilyalar yerleştirilmişti ve diğer koli yığınları yerleştirmem için beni bekliyordu.

Çok yorulmuştum ve dinlenmek içinde odama çıkmaya karar vermiştim. Zaten pencereden ağaçları seyretmek bile yorgunluğumun geçmesine yetmişti.

Büyük ihtimalle kızlarda şuan odalarını yerleştiriyorlardır. Yada sadece Darcy yerleştiriyordur mu demeliyim? İçimizde en sorumluluk sahibi olan kişi o 'dur.

Mia bir ayna bulmuş bozulan saçlarını düzeltiyor yada tırnaklarını törpülüyordur.

Amy bir köşede yemek atıştırıyor veya özel unicornlu eşyalarının (!) olduğu kolinin sağlam bir şekilde eve gelip gelmediğini kontrol ediyor olabilir.

Shanel ise telefonda erkek arkadaşı ile mesajlaşıyordur. Erkeklerle arası genelde çok iyi ve benim bu özelliğini kıskandığım doğru. Çünkü hiçbir erkekle anlaşamam.

Bu eve beş kız arkadaş olarak taşındık. Darcy, Shanel, Mia ve ben ilkokuldan beri en yakın arkadaşlarız. Yani öyle olduğumuzu düşünüyorum. Amy ise Mia'nın kuzeni ve bizden bir yaş kadar büyük. Lisede bizim okulumuza geldi ve beş kişilik kız grubumuzun bir üyesi oldu.

Her arkadaş grubunda olduğu gibi birbirimize çok benzer yanlarımız yok. Hepimiz kendi halimizdeyiz. Nasıl bu kadar yakın olduğumuzu da bilmiyorum. Çünkü düşününce gerçekten katlanılması zor kişileriz.

"Benim karnım acıktııı." Aşağıdan gelen Mia'nın sesi, arkasından gelen çığlık ve cam kırılma sesi ile düşüncelere daldığımı fark ettim.

İlk günden bir sakarlık çıkarmışlardı. Hızlı adımlarla odamdan çıktım ve iki kat aşağı inmeye başladım. Acaba bu oda için hiç savaş vermese miydim? Hergün bu iki katı inip çıkmak zorunda kalacaktım.

Aşağı indiğimde seslerin mutfaktan geldiğini anladım ve oraya yöneldim. Görmek istediğim şey kesinlikle kırılan bir unicorn desenli bardağın parçalarını toplarken elini kestiği için parmağı kanayan bir Amy ve ona pişman gözlerle bakan bir Mia değildi.

Arkamdan gelen "Ow burda neler oluyor?" Darcy'nin sesi ile hepimizin mutfakta olduğunu anladım.

"En sevdiğim bardağım senin yüzünden kırıldı Mia!"

"Hadi ama o kadar konsantre olmuşken birden acıktım diye bağırdın. Tepkim o kadar da anormal değildi."

"Tamam kızlar içeri geçin burayı ben temizlerim." dedim. Aksi takdirde daha fazla iş çıkaracaklardı ve buna gerçekten gerek yoktu.

"Gel Amy yara bandı bulup parmağını saralım." diyerek Darcy, Amy'yi mutfaktan çıkarıdı.

"Ben de acıktım dışardan birşeyler söyleyeceğim. Daha herşeyi yerleştirmedik ve yemek yapamayız."

Mia'da yemek işini halletmek için mutfaktan çıkmıştı. Shanel sandalyede oturmuş telefonu ile uğraşıyordu.

Yerden büyük parçaları toplayıp çöpe attım ve ardından süpürge ile küçük parçaları süpürdüm. Küçük bir sıyrık olduğu için kanamamıştı ve kan temizlemem gerekmiyordu, şanslıydım. Şuan yeri silecek birşey bulmak zor olabilirdi.

İşim bittiğinde Shanel'in karşısına oturdum. O da bunu fark edince elindeki telefonu bıraktı ve konuşmaya başladı.

"Beşimizin bu evde beraber kalması düşündüğümden kötü olacak galiba." dedikleri beni gülümsetmişti. Taşınmayı hepimiz çok isterken Shanel buna karşı çıkmıştı ve ikna etmesi gerçekten zor olmuştu.

"Herzamanki sakarlıklar Shanel. Emin ol sende burayı seveceksin."

"Umarım severim Skayler." Shanel'ı tanımasam yüzündeki korkmuş ifadeye inanabilirdim. Onunda bu evi sevdiğini çok iyi biliyorum. Hem ölene kadarda annesi, babası ve kardeşi ile de kalamayacaktı.

Kapıdan Darcy, Mia ve parmağı sarılı bir Amy girdi ve boş sandalyelere oturdular.

"Bana unicornlu bir bardak borçlusun Mia."

"En yakın zamanda almaya çalışacağım." Mia cümlesini bitirdi ve tatlı tatlı Amy'ye öpücük gönderdi. Bu onu yumuşatmıştı ve bunu hepimiz fark etmiştik. Mutfağı kahkalarımız doldurdururken kapının zil sesini duydum.

Mia hemen yerinden kalkıp "Pizzalar geldi." deyip kapıyı açmaya gitti.

Aklıma en yakın zamanda alışverişe gitmem gerektiğini not aldım. Sonuçta hergün dışardan yemek söyleyemezdik.

Mia döndüğünde elinde beş kutu pizza ve bir litre kola vardı. Kola söylemesi çok iyi olmuştu. Kızlar kolaya bayılırdı. Herkes yerinden kalkıp Mia'nın elinden pizzalarını alırken bende Amy için her rengi barındıran bardağını, bizim içinse düz bardakları çıkarmakla meşguldüm.

Arkamı döndüğümde dördününde yuvarlak olan masamıza oturduğunu ve önlerindeki pizzayı aç gözlerle izlediklerini gördüm. Hafifçe kıkırdadım.

Önlerine bardaklarını koyduktan sonra içlerine şu mide bulandırıcı sıvıyı döktüm. Kendime de su koydum. Koladan oldum olası nefret ederdim.

Hepimiz ilk dilimi elimize aldığımızda nezaket kurallarını umursamadan bir ayı edasıyla yemeye başladık.

Bir yandan içindeki mısırları ayırıyor, bir yandanda Mia ve Shanel'in mide bulandırıcı hikayelerini dinliyeyip hep beraber gülüyorduk.

Evi neşeli kahkahamız dolduruyordu. "Bir keresindede okulda yaptığımız bir iddia sonucu tamamen su dolu bir kovayı öğretmenin kafasından aşağı boşaltmıştım, cezam tuvalet temizlemek olmuştu," hepimiz Amy'nin dediğine büyük bir kahkaha attık.

Herşey çok güzel gidiyordu. Birden gözlerim bahçe kapısının yakınındaki kırmızı lekeye takıldı.

Evi boyatmıştık ama kırmızı rengi hiçbir yerde kullanmamıştık. Bu lekede neydi ve biz bunu nasıl daha önce fark etmemiştik?

"Dünyadan Skylar'a," dedi Darcy 'a' yı uzatarak. Gözlerimi lekeden çekip onlara baktım.

Mia ve Amy bana bakıyor, Shanel ve Darcy ise az önce baktığım yere bakıyorlardı.

Gördüğüm lekeyi görmelerini istemediğimden, "Ha? Şey, dalmışım," dedim hemen. Hepsi kafasını bana çevirip tuaf bir şekilde bakmaya başladılar.

Neyseki bu bakışlar çok uzun sürmedi ve kaldıkları yerden anılarını anlatmaya devam ettiler.

Yemekler bittiğinde kızlar salona geçerken bende çöpleri atmak için dışarı çıktım. Ayrıca o kırmızı lekeye de bakacaktım. Çöpü bahçenin dışındaki çöp kutusuna attıktan sonra yavaş adımlarla kapının önüne doğru yürüdüm.

Lekeye baktığımda yeni olduğunu gördüm. Bunu değdiğimde elime bulaşmasından anlamıştım.

Elimi kokladığımda baştan beri düşündüğüm şey olduğunu anlamam uzun sürmedi.

Kendimi korku filmlerinde gibi hissetmem normal miydi?

Tek bölümlük korku hikayelerime bakabilirsiniz.