Finding a remedy

II: Jokes (Part 1)

2. Part 1

I was on my way home when someone grabs my arm, I frowned and I was surprised who it was.

"J-John, what makes you come here?" Nagtataka kong tanong sakanya.

"Shhh...we're going somewhere," sagot nya habang parang may tinitingnan sya palagid na parang anytime may susugod saaming mga kawatan. "At the count of 3, we'll run together okay?" Sandaling nagpause ang utak ko, it's already 5:30pm! Mag-grounded ako neto sa bahay eh!

"J-John, I can't. Not now! When I'm 10 minutes late after 6:00pm, I'm grounded!" Iritado kong sagot sakanya pero pabulong.

"We're gonna break up or you sacrifice," inirapan ko sya habang napacross arms pa, okay he got me!

"Oh crap! Okay, where are w---" pinutol nya ang pagkakasabi ko then he starts to count.

"One..." hinawakan nya ng mahigpit ang braso ko palapit sakanya.

"What was that for!?" Inis kong tanong habang nakatingala sakanya, ang tangkad nya kasi masyado.

"Two..." tumingin-tingin sya sa paligid. May narinig akong kakaibang ingay mula sa mga puno, kaya't napakapit ako sakanyang braso.

"John, w-what's going on?" Tanong ko sakanya ng may halong takot, ngunit hindi sya sumagot. Nagmasid lang sya paligid.

"Three! RUNNN!" sigaw nya. At kasabay doon ang paglabas ng mga zombies na nagtatago lang kanina sa mga puno!

Sabay lang kaming tumatakbo pero bigla syang natapilok sa isang maliit na bato.

"JOHN! GET UP! OR THE ZOMBIES GONNA EAT US! AND....AND WE'RE GOING TO BE LIKE THEM FORVER IF YOU STILL DON'T HURRY TO GET UP!!!" I scremed at him in the top of my lungs! Napatingin ako sa mga anim na zombies na tumatakbo palapit sa amin, kaya nagmadali na akong tulungan si John na tumayo.

"JOHN HURRY UP! WHAT'S WRONG WITH YOU!? ISANG MALIIT LANG PALA NA BATO ANG MAKAKAPAGPATUMBA SA'YO!? TUMAYO KANA! BILIS!!!" I screamed agaub in the top of my lungs! Halos mapaos na ako dahil sa pagsigaw sakanya.

"Go, run for your life! Just remember that I love you, babe! Don't worry about me! Run!" Napabuntong hininga ako sa sinabi nya.

"No! I won't leave you! I'd rather die with you than to run away!" Pasigaw kong sagot pabalik.

Ngunit huli na ang lahat dahil naabutan na kami ng mga zombies at naiwan si John!

Tumakbo ako ng sobrang bilis kahit hingal na hingal na ako, habang umiiyak dahil hinayaan kong kainin ng mga zombies si John!

"HAHAHAHAHAHAHA!!!" Nakarinig ako ng walang tigil na pagtawa sa likuran ko dahilan para mapatigil ako sa pagtakbo.

At mas nakakagulat ay may narinig rin akong sunod-sunod na pagsigaw kasma ng pagtawa.

"SHE'S STUPID! NI HINDI MANLANG NYA NAPANSIN NA FAKE ANG MGA ZOMBIES NA ITO!"

"HAHAHA! YOU'RE RUGHT DUDE! SHE'S STUPID! ANG GALING TALAGA NATIN MANAKOT!"

"TSAKA THANKYOU PARE! BEBENTA 'TONG VIDEO NARECORD NATIN PAGKA-UPLOAD SA YOUTUBE, SIGURADO!"

"KUNDI DAHIL SIGURO SA TULONG MO JOHN! MANANALO NA TAYO SA CONTEST!"

Npalingon ako mula sa mukhang nakakatuwaang barkada...with my blank expression in my face.

"Syempre mga pre! Magaling talaga ako so may kapalit yung pagtulong ko sa inyo ha! Tsk! Yung alam nyo na!" Nag-wink sya sa huling katagang sinabi nya.

"Bro, akala ko ba may girlfriend ka na?" Tanong ng isa sa mga barkada nya, tumango naman sya bilang sagot.

"So bakit mo pa kakailanganing pumorma kay Celine?"