1.
As usual.. Heto nanaman kami at andaming nakatingin samin sabay bulungam. Nagiging ugali na ang tsismisan sa campus simula nung naging kami ni John. Sabi ng iba na most of all ay mga babaeng may pagakaarte, "Baka bored lang sya?" , "Baka trip ng magbabarkada?", "Nauntog ba si John? At napili nya yang babaeng yan, mas maganda pa naman ako!". Laging may nakakainis na tono ang mga ganyang mga usap-usapan. But he already told me not worry, so yeah I trust him.
He's holding my hands so tight, that makes me smile shyly. Kung tutuusin, isang John Willis ang nanligaw sa isang Harleen Xena Quinzel na hindi makapaniwala. Lahat ay nagulat dahil sa balitang ito. Pagkadating namin sa 4th floor where ang mga barkada nya ay usually nakatambay lang agad na nyang binitiwan ang aking kamay para makipag-apiran sakanyang mga kaibigan which made me that smile earlier is already faded away. Parang kelan lang..
Napayuko ako sa gilid lamang habang hawak ang bag ko ng biglang tawagin ako ni John, "Hoy Harleen! Bumili ka nga ng maiinom namin muna dito!", sabay ibinato sakin yung pera, "Wag kang magtatagal kundi yari ka sakin.". Tumalikod na ako kaagad para umalis dahil sa nangingilid na ang mga luha ko sa aking mga mata. Pababa na ako ng 3rd floor sa kasalukuyan.
Nang may nakapansin sakin, "Harley!" Hindi ako nagkakamali, dahil iisa lang ang tumatawag saakin nun. "Fraaaaaaaan!" tawag ko pabalik. "Kelan ka pa nandito?" tanong ko sabay yakap ko kay Francis. Nakakamiss talaga ang bestie-est friend ko ever!
Kumalas sya sa pagkakayakap at tumingin sya sakin, "Harley umiyak ka ba?" Tanong nya bigla. Kinabahan ako sa kung anong isasagot ko.
"A-ah? Eto?" Sabay turo ko sa mga mata ko at tsaka ngumiti. "Wala lang 'to 'no ano ka ba! Napuling lang ako haha!" Palusot ko habang pinipigilan ang pagkabasag ng boses.
"Ahh. Such a great liar, as if I know na si John nanaman ang dahilan kung bakit ka umiiyak. Ilang beses ka na bang nasaktan dahil sa lalaking iyan? Why don't you just give up on him dahil hindi nya deserve ang pagmamahal mo!" Sermon nanaman ni Fran at ngayo'y nakatitig sakin ng sobrang seryoso.
"Fran, I already told you. You know I won't. And stop worrying about my feelings, you know...maybe I can handle it?", ngumiti ako sakanya. "Tsaka kelan ka pa ba makakakita ng babaeng bagay sa'yo ha? Yung alam mo na, magmamahal sa'yo at mag-aalaga sa'yo kung sakali kapag...anytime mawala ako?---na bestfriend mo." Tinusok-tusok ko sya sa tagiliran nya at naaasar sya ginawa ko.
"Harley, ano ba! Stop it, nakikiliti ako! HAHAHAHA! Harley! HAHAHA!" sa isang iglap nawala ang pagkaseryoso sa mukha nya at napalitan ng halakhak---sobrang lakas na halakhak.
Tuloy ang pangingiliti ko sakanya hanggang sa mapatigil kami dahil sa isang grupo ng mga lalaki na pumalibot sa amin. At halatang alam ko na kung bakit, dahil nasa harapan namin ngayon si John.
"Anong tinatawa-tawa mo dyan ha?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni John at agad akong lumapit sakanya at hinawakan ang kanyang braso habang trina-try kong magpaliwanag sakanya sa kanyang nakita.
"J-john! Pakiusap wag mo syang sasaktan! Y-yung nakita mo kanina, w-wala iyon nagkakatuwaan lang kami dahil m-matagal na kaming hindi nagkikita.." halos lumuhod na ako sa harapan nya pero hindi lang nya ako pinansin at winagwag nya ang kanyang kamay sa pagkakakapit ko dahilan para mapahiga ako sa sahig. Agad naman akong inalalayan sa pagtayo ko si Fran.
Agad syang lumapit kay Fran na kasalukuyan akong inaalalayan at itinulak sya dahilan para mapaupo sya sa sahig. Kinuwelyuhan sya ni John, "Ikaw! Pinopormahan mo ba ang girlfriend ko?!" Sigaw ni John kay Fran, ngunit hindi sya sumagot. Sinalubong sya ni John ng suntok at pagkatapos ng isang malakas na suntok ay sa wakas binitawan naman na nya ito.
"At ikaw Harleen! Asan na yung pinapabili ko sa'yo?! Nawala lang ako saglit, lumalandi ka na!" Napakagat ako salabi habang walang tigil na tumutulo ang mga luha ko. Tiningnan ko si Fran na nakangiwi habang pinupunasan ang pumutok nyang labi.
"John..it's not like what you mean. W-we're just friends!" Sumenyas si John sa kanyang mga barkada dahilan para umalis na sila. Naiwan kaming tatlo roon habang pinapanood ng mga kumpulang studyante sa gilid at nagsimulang magbulungan.
Lumuhod sa harapan ko si John habang ako ay hindi parin makatayo dahil sa sakit sa katawan ko nung natumba ako. At nang magkalapit na ang aming mga mukha ay tinitigan nya ako dahilan para bumilis ang pagtibok ng puso ko. He hold my chin at saka sya nagsalita, "Sa susunod, wag na wag mo na itong ulitin ha?" Mahinahon ang pagkakasabi nya ngunit dinidiinan nya ang salitang 'ulitin' at tsaka ngumiti ulit saakin.
Pero hindi pa pala iyon tapos, dahil pagkatapos nya akong ngitian ay hinalikan nya ako ng mabilis, isang smack kiss. Sigurado akong nakita iyon lahat ng mga nakikiusyosong mga estudyante sa amin, pati na rin si Fran. Bumilis ang bumilis ang pagtibok ng puso ko dahil hinawakan nya ang kamay ko at inalalayan akong tumayo. Inakbayan nya ako at saka tumalikod sa kasalukuyang nakadapa na si Fran, lumingon ako sa banda nya pero sinamaan ako ng tingin ni John.
Nakarating na kami sa tambayan ay naka-akbay parin saakin si John habang nakangisi. Pagkatapos ng nangyari nag-aalala parin ako kay Fran bilang kaibigan nya. Naramdaman kong tumingin sya sakin ngunit yumuko lang ako.
Naramdaman ko ang pagkalas nya sa pagkakaakbay nya sakin at ramdam kong hinawakan nya ang aking magkabilang pisngi, iniharap nya ang aking mukha sakanya. Malungkot parin ang ekspresyon ko na humarap sakanya.
"I'm sorry, it's just that I am afraid that someone will make you happier than I do." And just like that my sadness suddenly transformed into a smile. Yinakap ko sya at naramdaman kong yinakap rin nya ako ng mas mahigpit pa.
Kumalas ako sa pagkakayakap nya, "I'm sorry too...John---". Sandaling iyon pinutol nya ang pagkakasabi ko dahil..
"I love you, Harleen." Mahina lang ang pagkakasabi pero alam kong sincere. Pumikit ako habang sumagot sakanya ng, "I love you too, John.." that moment was one of my unforgettable memories.
...so that's how it goes, loving an arrogant, over-protective, abusive, bad boyfriend is one of my habits.

YOU ARE READING
Finding a remedy
Teen FictionIt all started when it used to be just a simple life, where a fourteen years old girl named Harleen Xena Quinzel lives with.