[46] 19 december - 13u03

71 11 8
                                    

'Valentin, naar beneden. Nu', brulde zijn vader vanuit de keuken. Valentin ademde diep in en uit en wierp zijn benen over de rand van zijn bed. Nog eens ademde hij diep in, en dan weer diep uit, en liep langzaam met trillende benen naar de deur. Voorzichtig opende hij hem, en stapt het gangpad in. Zijn benen trilden, konden de angst niet aan. Het zou niet lang meer duren, dacht Valentin, en hij zou een kogel in zijn hoofd gaan schieten.

Dit is echt geen grap. Hij meende het. Al langer had hij gepeinsd over zelfmoord, maar Maartje hield hem telkens tegen. Zij was gewoon de zonneschijn in zijn hart, het geluk in zijn leven. Zij maakte hem gelukkig en deed hem al zijn zorgen voor even vergeten.

'Verdomme Valentin!', riep zijn vader. Valentin kromp ineen. Telkens valt hij in zijn eigen val. Hij mocht zich niet concentreren op zijn gedachten, terwijl zijn vader hem een paar seconden geleden meteen beneden had moeten verwachten.

Nu durfde hij al helemaal niet naar beneden te gaan. Hij wist wat hem te wachten staat, jammer genoeg.

Toch rende hij de trappen af, alsof de duivel op zijn hielen zat. Hij slikte en zag zijn vader naar hem toe komen.

Vliegensvlug. #1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu