Yine sıkıcı yaz tatili. "İnsanlar hep böyle midir acaba? Çok isterler, elde edince de sıkılırlar. Bütün kış 'yaz tatili' diye debelen, sonuç? SI KIL MAK! " dedim ve yapacak bir şey bulamayınca uykuya teslim ettim kendimi. Sabah annemin zırvalamalarıyla uyandım. "kalk artık geç oldu, kış uykusunda değilsin, bazen seni bir ayının doğurduğunu düşünüyorum." falan işte... Zaten bütün gece uyuyamamıştım o çocuğu düşündüm ve mesaj atmasını bekledim. Facebook'ta da "Aman mesaj atma bir yerin eksilir falan, Allah korusun!" diye bişey paylaşmıştım homurdanarak. Hemen elime telefonumu aldım. Önce çevrimiçi mi diye baktım ama değildi oflayarak elimle yüzümü kapattım. Sonra bildirimlere girdim paylaştığım durumuma bir yorum vardı. Salak sikimsonik arkadaşım "Geçen gün en sevdiğin ayakkabına basıp yırttığım için kıçıma tekme atarak siktirip gitmemi söylemiştin ondan mesaj atmıyorum ehehe" yazmış. En kısa zamanda bu salağın kafasına uçan tekme atmayı aklımın bi köşesine yazdım. Profiline girdim bir şey paylaşmış mı diye bakmak için. Ama çocuk pek durum atmayı sevmiyordu sanırım bir şey yoktu. Kafama vurup "Düşünme artık şunu!" dedim ve kalktım. Tembel adımlarla yüzümü yıkadım kahvaltımı yaptım ve canım yatağıma döndüm. Laptopumu aradım ama bulamadım laneti. Her gece onun fotoğraflarına bakarken uyuyakalıyordum. Bilgisayarım da düşüyordu yatağımdan. Ve bu yüzden bilgisayarımın ekranı mahvolmuştu. Her gün babam yada annem bilgisayarımı yerden alıp gece gece bana söylenerek çıkıyorlardı ama umrumda değildi o çocuğu kafaya takmıştım. İlk defa biri böyle dikkatimi çekiyordu. "Nereye gitmiş, kimlerle, O KIZ KİM?!?" falan. Ama bir türlü mesaj atmaya cesaret edemiyordum.
Gece uykum tutmayınca kalkıp bilgisayarımı açtım. Canım sıkılmıştı ve yapacak tek bir şey yoktu. Sonra aklıma gelen fikirle sırıttım ve içimden "anasayfanızı ele geçiriyorum" dedim. Ve başladım bulduğum her sözü paylaşmaya. Bütün durumumu saniyesinde beğenen biri vardı ki bu benim kalbimin hızla çarpmasına ve ağzımın kocaman bi 'O' şeklini almasına neden olmuştu.
"B-Burak?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çalmadım, ödünç aldım.
Novela JuvenilHikayenin başlangıcı, "Çalmadım, ödünç aldım." Bu cümle bir kızın hayatını ne kadar değiştirebilir ki?
