Bundan 18 sene önce ...
Güzel bir gün yine Güneş sayesinde ışıklanmıştı. Bu gün 7 milyon insandan sadece iki kişi için özel bir gündü.
Bu gün ilk kez birbirleri için çarpmıştı kalpleri, göğüs kafesleri ilk defa bu denli nefes aldığına şahit olmuştu. Kim bilir belki de basit bir etkilenmeydi. Hayır hayır bu iki insan birbirlerine aşık olmuştu.
Fakat hep es geçilen bir şey vardı. Uzun siyah kirpikli siyah sırma saçlı bir kadın. Çok sevmiş bir kadın.
Bu kadın Alev'in en yakın dostuymuş. Yedikleri içtikleri ayrı gitmeyen bu iki kadın bir gün aynı adama aşık olmuş. Kadın Ateş'i çok sevmiş. Ama Ateş'in gönlü Alev'de olunca kadın yenik düşmüş. Kadın çok sevmiş ama hiç sevilmemiş.
Bir sene içinde Alev ve Ateş aşklarını itiraf etmiş ve bir birliktelikle kutlamışlardı aşklarını.
Derken o çok büyük aşkları daha evlenmeden tohumlarını bırakmış ve yeşermişti.
Adam korkak... Kadın cesur...
Adam kendi parçasını reddederken kadın içindekini sarıp sarmalamıştı. Adam kadınını bırakmıştı . Kadın içindekiyle kalakalmıştı.
Kadın kalp kırıklarını yavrusuna sığınarak toplanmıştı. Güzel bir adı bırakmıştı meyvesine . Hayal... O küçük kızı sevgisiyle boğmak aşkını bağrına basmak istiyordu. Fakat şöyle bir gerçek vardı ki ;
Alev Ateş 'ını , Ateş, Alev'ini özlemişti.
Aşklarının tohumu doğmuş ve güzeller güzeli bir prenses olmuştu . Babasından aldığı mavi gözleri annesinden aldığı dudakları onu güzel kılmıştı.
Güzel bir çoculuk geçirmiş kötü nedir bilmez olmuştu presenses. Büyüdükçe babasına benzemeye başlamıştı. Alev sevdiği adama beslediği öfkeyi küçük kızana kusmuştu.
Hayâl her şeyden habersiz büyüyordu. Masum temiz kalpli bir kızdı. Bazen annesinin dengesiz tavırlarına anlam veremiyordu. Evet , Alev belki Sevdiği adamı en iyi şekilde içine gömmüştü fakat iyi bir anne olamamıştı ve olamayacaktı.
Bir küçük kızın hikayesi...
☆★☆★☆★
