P.o.v tris
'Neee, het is niet waar het kan niet' dringt er tot me door. Maar toch zie ik hem daar liggen, Tobias oftewel Four in onverscrokkenheid. Maar de facties bestaan niet meer en hij ook niet.
De tranen komen niet maar wel de pijn, pijn van binnen die door mijn hele lichaam verspreid. Caleb komt naast me staan en slaat een arm om mij heen. En dan barst ik, 'HET IS JOUW SCHULD DAT HIJ NU DOOD IS!' wil ik tegen hem schreeuwen, maar we weten alle bij dat ik daar dan niks mee op schiet. Dus laat ik me troosten door mijn broer
Als maar denk ik; 'en nu? Wat nu?' Ook als we ons ouden huisje binnen lopen, het huisje van mijn doode ouders dat staat in voormalige zelfverloochening factie. Als een gebroken robot loop ik naar mijn bed en val huilend in slaap. 'Ik weet niet hoe ik deze tijd zou door komen.
Ik wil het.
Ik kan het.
Ik geloof het.
Zo. Eerste hoofdstukie klaar :)
JE LEEST
allegiant 2
Actionik vond het einde van Allegiant zo jammer dus ik ga een stukje veranderen, want er moet helaas toch nog iemand dood :C maar daar komen jullie snel genoeg achter. copyright aan: veronica roth
