Başımın Derdi Paris

Güle Güle Ailem

Sabah uyandığımda annemin kahvaltı için yaptığı yemeklerin kokusuyla uyandım. Bugün Türkiye'de ki son günümdü. Moda ve Çizim için okul kazanmıştım ve bu okul hayallerimin şehri Pariste'ydi.

"Kayla hadi kızım gel artık!" Annemin sesiyle oturduğum yatağımdan kalktım ve elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim.

"Günaydın." Dedim aileme.

"Günaydın canım" dedi annem, "Bu galiba Türkiye'deki son kahvaltın tadını çıkar" diye takıldı.

"Ah, evet sizi gerçekten ama gerçekten çok özleyeceğim." Dedim.

Annemin gözleri yaşardı. Aslında bu alışılık bir durum. Benim okulu kazandığımı duyunca da böyle olmuştu.

Konuyu değiştirmeye çalıştım;

"Iıı... krep harika !!!! "

Göz ucuyla anneme baktım. Peçeteyle göz yaşlarını siliyordu. Görmemiş gibi davrandım.

"Afiyet olsun, ellerine sağlık canım" dedi babam.

"Beğendiğine sevindim" dedi annem buğulu bir sesle. Saate baktım. Bavulumu hazırlamam gerekiyordu. Sofradan kalktım.

***************

Telaşlı telaşlı arabaya bindik. Babam habire saatine bakıp duruyordu.

"Olamaz, olamaz seni yetiştiremeyeceğiz !!!! "Diyordu.

"Çocuğu telaşlandırma " diye bağırdı annem. Bende son kez bavulumu kontrol ettim. Her şey yerindeydi. Kol çantamı açtım. Evet oradaydı. Küçüklüğümden beri biriktirdiğim para oracıkta duruyordu.

Sonra uyuyup kalmışım. Uyandığımda hava alanındaydık. Pasaport işlemlerini hallettik. Uçağın kalkmasına yarım saat kalmıştı. Bavulumu yerleştirdim. Annem ve babamla vedalaştım. Birbirimize sıkı sıkı sarıldık. Ve uçağa bindim.

Ve uçak hareket etmeye başladı. Çok heyecanlandım. Daha önce uçağa binmiştim ama yurt dışına çıkmamıştım. Sonunda havalandık. Annemin gözünden yaşlar süzülüyordu. Gözden kaybolasıya kadar el salladım. O an kendimi çok yanlız hissettim.

Hiç bilmediğim bir şehirde tek başıma...