Ey vefasız gönül,
Ey derdi veren derde düşüren gönül,
Katle ferman veren gönül,
Zülme feryat eden ben..
Akan göz yaşa rağmen, hala sen diyen.
Yetmedi mı bu gönül, katiline boyun eğmekten?
Bitmedi mı bu çile, gönülde zülme ugrarken.
Geçmedi mı bu yara, böyle acırken...
Hisse uğramıs kalbine mühürlerken.
Kana bulanmış gözlerimden, yaşlar akarken.
Hissetmedin mı sen bende olan seni?
Bilemedin mı ruhumda yanan alevleri.
Hıçkırıklığa boğulmus çoçuk sesini..
Demek sen gönülde değil gözde vardın ?
Semada değil yerde bulandın..
Aşk'la değil, yalancı sözlerle kandırdın.
Sen zülme abantsın kalbe feryad veren..
Sen yalansın aşk'ı hikmettde.
Sen var olup yokluğa mahkumsun bu cıhan-i ekberde.
Aşk'a karşın sual'sın bu zülmu alemde !!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırık Kalp
PoesíaEy vuslatında kaybettığım yar. Hançeri boynuma dolayan yar. Aşk'i, yalana meyleden yar. Ey benim yetim gönlümde, kaybolan yar.
